Mag ik mijn hond ibuprofen geven?

Laatste update: 4 juni 2022
mag een hond ibuprofen

Ibuprofen is één van de bekendste pijnstillers voor mensen. Daarom horen we wel eens, dat baasjes deze pil ook aan hun viervoeter geven. Niets is echter gevaarlijker dan onze medicatie aan een dier geven. Niet alleen door de hoge dosis werkzame stof, maar ook door de werking hiervan.

Waarom mag je een hond geen ibuprofen geven? En wat moet je doen wanneer je viervoeter deze pillen wel geslikt heeft? Lees hier alles over honden en ibuprofen.

Hond ibuprofen geven

Al decennialang leven mensen met hun honden zij aan zij. Maar ze zijn niet alleen onze jachtpartners en bewakers meer. Tegenwoordig is de hond ook echt ons maatje.

Soms neemt hij zelfs net zo’n plaats in, als onze kinderen. Dit brengt een sterke emotionele band met zich mee. Als hondenbaasje willen we dus het allerbeste voor ons dier. Hij moet gevoed zijn, gezond en vooral gelukkig!

Daarom willen we zijn problemen het liefst zo snel mogelijk oplossen. Een pleister voor de wond, een kusje voor de schrik en een pilletje tegen de pijn.

Onze honden ibuprofen geven, zit dus geregeld bij eigenaren in de EHBO-strategie. Want het helpt bij ons toch ook tegen hoofdpijn of die zere teen? Maar onze honden zijn nu eenmaal geen mensen. Waarom is dit ibuprofen eigenlijk zo gevaarlijk?

Dosering ibuprofen voor hond

Ibuprofen is een bekende pijnstiller, ontstekingsremmer en koortsverlager. Het valt onder de NSAID’s, oftewel non steroidal anti inflammatory drugs (niet-steroide antiontstekings medicatie).

Het remt een ontstekingsreactie in het lichaam op actieve wijze. Daarom wordt het bij mensen ingezet bij gewrichtsontstekingen en griep, maar ook bij hoofdpijn en menstruatieklachten.

Ibuprofen is overal te verkrijgen, zowel bij de supermarkt als drogist en apotheker. Hierbij heb je de ‘echte’ ibuprofen pillen, maar ook in Advil, Brufen, Nurofen, Sarixell, Spidifen en Zaren zit deze stof.

Ibuprofen wordt vaak ingezet als de bekende pijnstiller paracetamol niet voldoende klachtenverlichting brengt. Het is namelijk één categorie zwaarder.

Ibuprofen heeft doorgaans weinig bijwerkingen. Bij langdurig gebruik moet men echter waakzaam zijn voor maag-darmklachten. Tijdens de zwangerschap is deze pijnstiller uit den boze.

Toch is dit pilletje erg populair in de menselijke gezondheidszorg.

Hierdoor is de stap naar het toedienen van menselijke pijnstillers bij onze huisdieren zo gemaakt. Ibuprofen werkt toch bij iedereen?

Helaas is dit niet het geval. In onze menselijke lever wordt het geneesmiddel omgezet in de werkzame stof, die ons door pijnklachten, ontstekingen en verkoudheden helpt. Maar het dierenlichaam werkt heel anders dan bij de mens!

Daarom vindt in het dierenlichaam geen proces plaats, waarin ibuprofen ten goede van de gezondheid komt. Hierdoor kan al een kleine dosering van het geneesmiddel dodelijk zijn.

Dit is bij zowel honden als katten het geval.

Hond heeft paracetamol gegeten

Heb je een strip pillen op tafel laten liggen, waarna je hond deze nonchalant naar binnen heeft gewerkt? Of heb je de viervoeter toch ibuprofen gegeven?

Neem dan gelijk contact op met je dierenarts voor advies. Zij zullen de volgende dingen willen weten:

  • Hoeveel pillen heeft je hond gegeten, en wat is de dosis per pil?
  • Weet je zeker hoeveel de hond heeft binnengekregen of is dit een schatting?
  • Hoeveel weegt de hond?
  • Hoe lang geleden zijn de pillen ingenomen?
  • Heeft de hond al gebraakt?

Binnen 2 uur na het eten van de pillen, kun je de hond proberen te laten braken. Doe dit nooit door zout te geven, dit oude trucje kent meer slachtoffers dan successen. Het veiligste is om zo snel mogelijk de dierenarts te bezoeken, zodat zij de hond medicatie kunnen geven dat het braakreflex opwekt.

Na 2 uur zal het braken minder zin hebben. De pillen zijn nu vanuit de maag in het darmkanaal beland. Hier wordt de werkzame stof opgenomen in het bloed, met alle gevolgen van dien.

Neem de verpakking van de pillen mee en vertrek zo snel mogelijk naar de dierenarts. Geef de hond ondertussen Norit, vraag de dierenarts om de juiste dosis.

Over het algemeen kan men van 2 gram Norit/kg lichaamsgewicht van de hond uitgaan, elke 4 uur toe te dienen. Norit is actieve koolstof, dat chemisch met de paracetamol kan binden zolang deze nog niet is opgenomen in de bloedbaan.

Symptomen hond met ibuprofen vergiftiging

Het eten van paracetamol kan bij de hond tot vergiftiging en ernstige bijwerkingen leiden. Daarom is het belangrijk dat er zo snel mogelijk een dierenarts bezocht wordt bij inname van dit medicijn.

Maar hoe herken je een paracetamol vergiftiging?

De belangrijkste symptomen hiervan zijn:

Bij deze vergiftiging kan de hond binnen korte tijd bloedende maagzweren en onomkeerbare lever- en nierschade oplopen. Ook treedt er verminderde bloedstolling op.

Om deze redenen moet men bij een (vermoedelijke) vergiftiging zo snel mogelijk een dierenarts raadplegen.

Hond overleden na ibuprofen

Wanneer honden ibuprofen toegediend krijgen, kan dit een dodelijke afloop hebben. Uiteraard hangt de uitkomst van de vergiftiging af van de hoeveelheid binnengekregen stof, het lichaamsgewicht van het dier en de tijdspanne tussen inname en behandeling.

Voor een volwassen hond geldt dat een pil van 200 mg ibuprofen de dood als gevolg zal hebben. Door het sterke effect is ibuprofen dus geheel ongeschikt als pijnstiller.

Voor adequate pijnstilling en het remmen van koorts zijn specifieke medicijnen voor honden samengesteld. Deze zullen de klachten veel beter kunnen verminderen, dan ons humaan medicijn.

Hiernaast is “een tabletje” ibuprofen voor ons vaak geheel onschuldig. Maar we hebben niet voor niets aangepaste doses voor onze kinderen. Ook voor onze huisdieren is de hoeveelheid werkzame stof veel en veel te hoog, wanneer men de volwassenen-pil van bijvoorbeeld 500 mg neemt.

Het af- of doorbreken van de pil is zeer onnauwkeurig en geeft alsnog onnodig risico.

De belangrijkste les bij pijnstilling voor dieren:

Gebruik humane pijnstilling alleen bij de mens en zoek voor veilige, effectieve pijnstilling voor je huisdier altijd raad bij een dierenarts.