duitse herder

Duitse Herder

De Duitse Herder is één van ’s werelds meest bekende hondenrassen.

Deze loyale, slimme bewaker blijkt van alle markten thuis. Naast een fijne gezinshond, is hij alom bekend door zijn werk bij de douane en politie. Maar ook als hulp- of reddingshond draagt hij zijn steentje bij!

De Duitse Herder is enorm aanhankelijk, gehecht aan het gezin en dol op aandacht. Toch is alleen knuffelen niet genoeg.

Dit intelligente ras moet zowel lichamelijk als geestelijk flink beziggehouden worden.

Past de Duitse Herder bij jou? Hieronder geven we je alle details van het hondenras.

Lees ook: Mechelse Herder

Achtergrond van de Duitse Herder

De Duitse Herder – de naam zegt het al – vindt zijn oorsprong in Duitsland. Men hield het ras daar voornamelijk bezig met het bijeenhouden en bewaken van kuddes vee.

In het jaar 1899 schafte legerofficier Von Stephanitz een hond aan, die in zijn ogen de meest perfecte bouw had voor dit werk.

Deze hond, Horand von Grafrath genoemd, werd de stamvader van het ras zoals we het nu kennen. Na de aanschaf van Horand werd de eerste rasvereniging voor de Duitse Herder opgericht. Deze focuste op constante verbetering van het ras.

Door het fokken en tentoonstellen van de honden die hieruit voortkwamen, kwam de Duitse Herder al snel de Nederlandse grens over.

Hier werden ze onverminderd populair. Niet in de laatste plaats om hun trainbaarheid, aanhankelijkheid en loyaliteit!

Al snel veroverde de Herder vele harten. Hulporganisaties, de politie, het leger en zelfs de filmindustrie. Iedereen is gek van deze veelzijdige honden.

Vandaag de dag is de Duitse Herder nog steeds één van de meest populaire hondenrassen aller tijden.

Lees ook: Anatolische Herder

Uiterlijke kenmerken

duitse herder uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Duitse Herder een middelgrote, goed gespierde hond met een krachtige en evenwichtige uitstraling. Het is een gestroomlijnd, maar stevig type.

Typisch voor de Duitse Herder zijn de driehoekvormige, opstaande oren, hun sprekende, wigvormige kop en amandelvormige ogen.

Brede lendenen en borst hebben sterk de voorkeur, maar de hond mag niet rond zijn. De ribben moeten matig aflopen, zodat de hond toch ietwat slank oogt.

De staart is aan de onderzijde iets meer behaard dan bovenop en wordt altijd afhangend gedragen. Dit betekent, dat de staart altijd naar beneden hangt en nooit boven de ruglijn uit zal krullen.

Er zijn twee verschillende soorten beharingen bekend bij de Duitse Herder, te weten stokhaar en langstokhaar. Beiden beschikken over een wollige ondervacht.

Het stokhaar is een stugge, goed aangesloten bovenlaag die aan de voorzijde van de hond kort is. Aan de achterzijde groeit deze wat langer.

Het langstokhaar is zachter en sluit minder goed aan op de ondervacht. Het groeit als een lang dek over het gehele lichaam. Dit leidt tot pluimpjes aan de oren en waaiers in de manen van de hals.

De bovenvacht is doorgaans zwart met roodbruine, bruine, gele tot helgrauwe aftekeningen. Éénkleurig zwart of wolfsgrauw komt ook voor. Rond de neus is de vacht zwart gekleurd.

De ondervacht heeft altijd een lichte, grauwgrijze tint.

Reuen worden over het algemeen zo’n 60 tot 65 cm hoog aan de schoft. Teven zijn iets kleiner, zo rond de 55 tot 60 cm. Afhankelijk van hun lichaamsbouw, zit bij reuen het ideale gewicht tussen de 30 en 40 kilo. Bij teefjes is dit tussen de 22 en 32 kilo.

De Duitse Herder wordt doorgaans tussen de 9 en 13 jaar oud.

Karaktereigenschappen van de Duitse Herder

De rasvereniging geeft “zenuwvast” en “zelfverzekerd” als belangrijke karakterpijlers voor de Duitse Herder. Over het algemeen zijn het actieve, leergierige honden. Met hun baas samenwerken vinden ze enorm fijn.

Deze Herder is moedig en heeft naast onfeilbare loyaliteit ook de pit om “zijn” gezin en terrein te beschermen. Hierdoor zijn ze geweldig goed met de kinderen uit hun eigen gezin.

Het is echter belangrijk dat de hond niet met kinderen alleen gelaten wordt. Hun bescherming geldt namelijk ook tegen wild spelende vriendjes.

Toch is dit een hond die met een zachte hand getraind dient te worden. Ze zijn erg gevoelig en vinden de wens van de baas enorm belangrijk.

Er is echter wel een verschil tussen het zogenaamde ‘werktype’ en ‘showtype’. Bij het laatste type wordt meer op uiterlijke kenmerken gelet, terwijl bij het werktype het enthousiasme voor activiteit benadrukt wordt.

Dit komt tot uiting als een energieke, reactieve hond die veel lichamelijke en geestelijke uitdaging nodig heeft. Hierdoor is hij minder goed geschikt als huishond.

Het showtype heeft hier aanzienlijk minder aanleg voor, ook al streeft de rasvereniging naar zo weinig mogelijk scheiding tussen deze twee varianten.

Verzorging en gezondheid

duitse herder verzorging

De vacht van de Duitse Herder heeft gemiddelde aandacht nodig.

Hij dient één keer per week goed doorgeborsteld te worden. De haren komen namelijk gemakkelijk los, wat betekent dat de hond flink verhaart. Houd de vachtverzorging van je hond dus goed bij.

Met een speciale ‘hark’- vormige borstel kun je de ondervacht doorkammen. Hiermee voorkom je dat op minder gewenste tijden (zoals tijdens het eten) losse plukken haar door je huis spoken.

Wat betreft gezondheid, wil de grote borstkas van de Herder wel eens voor problemen zorgen. De organen hebben veel ruimte, wat tot een maagtorsie (draaiing van de maag) kan leiden.

Veel activiteit in de twee uur na de maaltijd is dan ook sterk af te raden. Een maagtorsie is altijd een spoedgeval, het overlijdensrisico is namelijk erg hoog.

De Duitse Herder is gevoelig voor elleboog- en heupdysplasie, een aandoening waarbij de onderdelen in het gewricht niet goed op elkaar aansluiten. Daardoor kan er in rap tempo slijtage plaatsvinden, wat veel pijn veroorzaakt.

Deze aandoening is deels erfelijk, maar bij de ontwikkeling hiervan spelen gewicht en belasting van de gewrichten door beweging een grote rol.

Ook spondylose is een aandoening die geregeld bij Duitse Herder voorkomt. Hier treedt slijtage op in de schijven tussen de rugwervels, waardoor een abnormale aanmaak van botweefsel op gang komt.

De gewrichten gaan vergroeien, wat in het beste geval tot nare rugpijn en in het slechtste geval tot de uitval van de rugzenuwen kan leiden. Dit kan alleen behandeld worden met pijnstilling, en zal nooit genezen.

Het is dus heel belangrijk dat de ouderdieren van je hond goed getest zijn op (erfelijke) aandoeningen. Hier komt het belang van een fokker bij kijken.

Deze mensen zijn verplicht om de ouders van je pup te testen voordat ze ermee gaan fokken. Andere mensen die een nest puppy’s fokken doen dat soms niet, dus let goed op!

Opvoeding

duitse herder pup met moeder

Duitse Herders zijn enorm werklustige en leergierige honden. Toch hebben ze als pup een periode dat ze snel geïmponeerd zijn door hun omgeving.

Daarom is rustige gewenning tijdens de socialisatie periode belangrijk. Laat de hond echter niet voor spannende dingen weglopen.

Wanneer je rust en aandacht creëert bij je puppy, houd je de situatie onder controle. Hierdoor zul je later minder snel problemen tegenkomen.

De Duitse Herder komt het beste aan zijn trekken bij veel denkwerk. Bekende trucjes is hij al snel moe.

Op puppy- of gehoorzaamheidscursus zijn er allerlei oefeningen en spelletjes die ervoor zorgen dat je hond actief zijn hersens moet gebruiken. Dit ras beleeft enorm veel plezier aan samenwerken met de baas. Hierdoor zijn dit soort activiteiten echt een aanrader.

Herders zijn enorm gevoelig voor je stem. Geef je hem duidelijke en rustige instructies? Dan smeed je met deze hond een band voor het leven.

Vertrouwen en loyaliteit zijn bij deze hond het allerbelangrijkst.

Hiernaast is het belangrijk dat men rekening houdt met het feit, dat de herder gefokt is om vee te drijven.

Hij heeft hierdoor een behoorlijke neiging om te ‘herderen’ (drijven). Dat kan niet alleen bij je gezin tot uiting komen, maar ook bij alle honden, katten, vogels, fietsers en joggers die jullie buiten gaan tegenkomen.

Netjes loslopen heeft daarom veel aandacht nodig. Hiernaast dient achtervolgingsdrift snel getemperd te worden.

Hiermee voorkom je ook, dat een volwassen reu jou de hele straat door trekt wanneer hij iets interessants ziet.

Alleen thuis blijven kan voor deze hond een uitdaging zijn. Hij is het liefst de hele dag bij zijn gezin. Wanneer je dit langzaam opbouwt en hem een lekker plekje geeft waar hij zich kan vermaken, zal je hond dit minder moeilijk vinden.

Zijn waakse aard kan er voor zorgen dat de Herder gaat blaffen wanneer de bel gaat of wanneer de postbode aan de deur rammelt.

Op puppy- of gehoorzaamheidscursus kun je de hond leren niet altijd waaks te zijn. Zo worden de feest- en verjaardagen een stuk minder stressvol.

De Duitse Herder en beweging

duitse herder beweging

Voor elke hond is het belangrijk dat ze tenminste één keer per dag lekker kunnen rennen en spelen.

Voor de Duitse Herder is een uitlaatklep extra onmisbaar. Ze zijn gefokt om te draven en hebben een enorm goed uithoudingsvermogen. Geen hond om uren stil te zitten dus.

Echter, traplopen, gladde vloeren en wild spelen met andere honden moet beperkt worden om de gewrichten te ontzien.

Naast de fiets lopen en zwemmen zijn ideale activiteiten om je hond op een goede manier spieropbouw en fitheid te geven.

Bij iedere vorm van activiteit geldt echter een langzame opbouw van duur of intensiteit. Hierbij voorkom je gewrichtsproblemen en blessures.

Ook al vindt je hond bewegen nog zo leuk, doe rustig aan met warm weer boven de 20°C om oververhitting bij je hond te voorkomen.