Teckel (Dashond), korthaar & langhaar

Pas op Nederland, hier komt de Teckel! Dit grappige, eigenzinnige hondje heeft al menig huishouden veroverd en ze zijn niet te stoppen. Naast de onverschrokken, moedige jager is de Teckel ook een gevoelig, vriendelijk gezinshondje.

Echter, het zelfstandige optreden van dit pientere kleintje kan een uitdaging in de training zijn. Win jij de aandacht, en hiermee de onvoorwaardelijke liefde van de Teckel? Gelukkige Honden geeft je alle informatie over dit hondenras.

Achtergrond van de Teckel

Van origine is de Teckel, ook wel Dashond genoemd, een Duits hondenras. Al sinds de Middeleeuwen werden zij voornamelijk voor de vossen- en dassenjacht gebruikt. Een baan waarbij ze tegelijkertijd moedig, sterk én slim moesten zijn.

De typische korte pootjes en lange, lage rug kwam voor het manoeuvreren in de dassenburcht perfect van pas.

Mettertijd werd de Teckel ook steeds meer ingezet voor de jacht op konijnen. Hiervoor bleek de Dassenteckel net iets te groot, waardoor men een kleinere maat ging fokken.

Tegenwoordig laat de Teckel zich nog steeds gelden in het speur- en jaagwerk. Ook doen ze het uitstekend als gezinshond, al maakt hun jachtpassie en intelligentie dit hondje uitdagend in de training.

Lees ook: Beagle

Uiterlijke kenmerken

Door het verschil in gebruik werden er drie typen Teckels gefokt. De grootste maat, de Standaard Teckel, werd gebruikt voor de jacht op vossen en dassen. Deze hond heeft een borstomvang van meer dan 35 cm en weegt maximaal 9 kilo.

De middelmaat, of Dwergteckel, werd ingezet bij het jagen op marters, hermelijnen en wezels. De borstomvang bedraagt 30 tot 35 cm en dit type weegt rond de 5 à 7 kilo.

De kleinste, genaamd Kaninchen Teckel, werd louter voor de konijnenjacht gebruikt. Dit kleintje heeft een borstomvang tot 30 cm en weegt circa 4 tot 5 kilo.

In de algemene omschrijving is de Teckel een langgerekte, maar compacte verschijning. Ze zijn kortbenig, gespierd en hebben een alerte houding.

De kop is langgerekt en wordt smaller naar de neus toe. De neusrug is licht gewelfd, de lippen goed aangesloten.

De ogen zijn middelgroot, licht ovaal en donker roodbruin tot zwartbruin van kleur. De oren zijn driehoekvormig en worden hangend gedragen.

De kop wordt hoog gedragen en loopt via een gespierde nek over in een ovale, ruime borstkas en hoge schoft. De rug is lang en recht, welke overgaat in een licht aflopend kruis.

De staart wordt in het verlengde van de ruglijn gedragen, in het laatste deel vindt soms een lichte, opwaartse kromming plaats.

Er zijn drie vacht variëteiten. De Korthaar heeft een korte, gladde en strak aanliggende vacht. De Ruwharige bezit zachte onderwol en ruwe, draadachtige dekharen. Hierbij zijn de wenkbrauwen borstelig en de snuit bezit een baardje.

De Langharige Teckel heeft zachte onderwol en lange, sluike dekharen. Aan de hals, staart, onderzijde van de buik en achterzijde van de poten is deze extra verlengd.

De Teckel is doorgaans rood, roodgeel, geel, diepbruin of zwart gekleurd. De donkere variëteiten hebben roestbruine aanzettingen op de wenkbrauwen, mond, borst, poten en staart. Ruwharige Teckels komen doorgaans in wildkleur (“wild zwijn”- of “droge bladeren”- achtige kleur) voor.

Teckels worden zo’n 13 tot 17 jaar oud.

Lees ook: Siberische Husky

Karaktereigenschappen van de Teckel

De Teckel is een moedig, onverschrokken maar vriendelijk type. Ze hebben een grote passie voor de jacht, waardoor loslopen soms een uitdaging is.

Dit hondje is gefokt om zelfstandig te bedenken hoe hij het wild uit de ingewikkelde, uitgebreide burchten kon jagen. Vervolgens joeg hij ze op richting de jager, die de klus afmaakte. Dit klinkt als ultieme samenwerking, maar getuigt ook van enorme zelfstandigheid.

Ook tegenwoordig trekt de Teckel graag zijn eigen plan. Ze zijn ontzettend nieuwsgierig en vaak waaks aangelegd. Hiernaast zijn ze vriendelijk van aard en zeer aanhankelijk naar hun baasje toe.

Toch is de Teckel erg gevoelig, al zou je het niet denken van deze onverschrokken jager. Ze voelen onderlinge stemming perfect aan en straf gaat ze dus niet in de koude kleren zitten.

Met kinderen en andere huisdieren is de Teckel goed te combineren, mits correct gesocialiseerd. Laat kinderen echter nooit met een hond alleen, een ongeluk zit in een klein hoekje. Ook voor de Teckel zelf!

Lees ook: Border Collie

Verzorging en gezondheid

De Kortharige versie heeft naast de basis lichaamsverzorging weinig extra’s nodig. De Ruw- en langharige versie daarentegen, moet regelmatig geborsteld worden om vervilting en klitten tegen te gaan.

Hiernaast heeft het ras een paar belangrijke gezondheidsproblemen.

Allereerst is daar epilepsie, deze neurologische aandoening komt regelmatig voor. Hierbij ontstaat een soort kortsluiting in de hersenen, waardoor de hond episodes van toevallen krijgt. Hiervoor bestaat geen erfelijke test, maar bij aangedane honden worden de ouderdieren uit het fokbestand geweerd.

Ook kent het ras Hernia nuclei pulposi, een rughernia. Hierbij wordt de inhoud van de tussenwervelschijf tegen het ruggenmerg en de zenuwbaan aan gedrukt. Dit is zeer pijnlijk en kan voor verlamming zorgen.

Hiernaast worden de honden getest op drie oogaandoeningen: Progressieve Retina Atrofie, Cataract en Distichiasis.

Bij Progressieve Retina Atrofie verslechtert het netvlies steeds meer. Cataract wordt ook wel ” grauwe staar” genoemd, waarbij de ooglens vertroebelt. In beide gevallen wordt de hond langzaamaan blind.

Met Distichiasis irriteren de onderste wimpers het hoornvlies, wat voor beschadigingen, eindeloze ontstekingen en blindheid kan zorgen.

Opvoeding

Naast het feit dat de Teckel een vriendelijk, vrolijk hondje is, kan de opvoeding van dit ras een heuze uitdaging zijn.

Allereerst is daar het jachtinstinct, een roep die sommige individuen te sterk hebben om te weerstaan. Hierdoor dient er voldoende tijd en aandacht besteed te worden aan het loslopen en appèl.

Hiernaast is de Teckel gefokt en geprezen om zijn autonome houding. Ze konden zelfstandig de lastigste jaagklus klaren, met dieren die vaak groter en sterker waren dan zij.

Dit betekent dat de Teckel nog wel eens zijn eigen gang wil gaan en dit zelf een prima idee vindt. Geef je hem hiervoor op zijn kop, dan maakt hij er een grapje van. Als baas zul je dus stevig in je schoenen moeten staan om deze eigenwijze clown voor je te winnen.

Met schreeuwen en slaan ga je bij de Teckel niets bereiken, hij dopt dan zijn eigen boontjes wel. Maakt het interessant en uitdagend, dan heb je een vriend voor het leven.

Hiernaast dient niet alleen de Teckel opgevoed te worden met kinderen, maar ook andersom. Door zijn verhoogde kans op een rughernia moeten kinderen voorzichtig met de hond om leren gaan.

De Teckel en beweging

De Teckel vindt het heerlijk om bezig te zijn. Apporteren, zwemmen, speuren of urenlang wandelen, deze hond vindt het allemaal te gek.

Toch moet zijn kleine lichaampje een beetje tegen het eindeloze karakter van de Teckel beschermd worden. Als het aan hen ligt, zetten ze altijd door. Maar hun gevoelige rug en korte pootjes kennen een grens.

Traplopen, scherpe bochten en wilde stoeipartijen zijn dus eigenlijk niet besteed aan dit ras. Het baasje zal ervoor moeten waken dat er niet teveel druk op de rug komt, om blessures te voorkomen.

Ook een spel met speeltjes is mentaal uitermate geschikt voor de Teckel, dan heeft hij een heuze ‘prooi’ te pakken!