Engelse Foxhound

De Engelse Foxhound is al eeuwen de trots van de Britse jachtsport. Nu de vossenjacht officieel verboden is, zien we deze passievolle jager veel in de amateurjacht en shows. Ze leven ook wel bij ons in huis, maar zijn beter op hun plek in een meute.

Daarom is de Foxhound een echt groepsdier. Hij is sociaal, maar vindt alleen zijn daardoor erg moeilijk. Ook het appèl wil hij nog wel eens vergeten als zijn neus roept, maar tijdens de jacht is hij gehoorzaam. Meer weten over deze driekleurige speurder? Lees hier alles over de Engelse Foxhound.

Achtergrond

De Engelse Foxhound vindt zijn herkomst in Groot-Brittannië. Hier wordt hij al vele eeuwen gebruikt voor de vossenjacht. Het is dan ook bij uitstek een hond voor mensen met een jachtpassie.

De herkomst van dit ras bevat veel onduidelijkheden, maar men vermoedt dat zowel de Foxterriër als de oudere Tablot Hounds, Southern Hounds en Bloedhonden aan zijn wieg staan. Mogelijk stroomt er ook bloed van de Greyhound in zijn aderen.

Op zijn beurt, is de Engelse Foxhound de grondlegger voor zijn Amerikaanse verwant (Amerikaanse Foxhound) en enkele Franse brakkenrassen. Wat echter zeker is: de jacht zit deze snelle, moedige hound in zijn bloed.

Er zijn aanwijzingen dat er soortgelijke honden al rond de 13e eeuw na Christus voor de jacht gebruikt werden. Zonder twijfel werden ze echter aan het einde van de 18e eeuw gehouden en gefokt voor de vossenjacht van de adel. Dit was een populair uitje, waarin de Foxhound met hele meutes tegelijk de ruiters vergezelden.

De hond moest goed genoeg kunnen speuren om een vos op te zoeken. Maar tegelijkertijd moest hij snel, moedig en slim zijn om Rein te pakken te krijgen!

Vanaf 2004 is de traditionele vossenjacht in Engeland echter verboden. Hierdoor wordt de Foxhound grotendeels gehouden voor kameraadschap en liefhebberij. Toch moet ook hierbij de nadruk liggen op jachtactiviteiten.

Om deze redenen zijn er jachtshows met ‘mock hunting’ (kunstjacht) en specifieke sportverenigingen.

Uiterlijke kenmerken

De Engelse Foxhound is een grote, maar goed geproportioneerde hond. Ze zijn lenig en atletisch, waardoor ze snel en energiek zijn.

De kop is breed met een lange snuit en grote, bruingekleurde ogen. De oren zijn breed en worden hangend gedragen.

De hals is lang en vrij slank, uitlopend in een brede rug en diepe borst. De staart is hoog aangezet, licht gekromd en wordt laag gedragen. In actie echter, loopt deze omhoog in een enthousiaste boog.

De vacht is kort, dicht en glanzend. Deze komt altijd voor in de typerende twee- of driekleur. De tweekleur bestaat uit wit en tan (roodbruin), de driekleur uit wit en tan met een zwarte mantel.

Reuen zijn 56 tot 64 centimeter aan de schoft, teven iets kleiner met 53 tot 61 centimeter. Ze wegen zo tussen de 24 en 35 kilo, afhankelijk van lichaamsbouw en geslacht. De Engelse Foxhound wordt zo’n 10 tot 13 jaar oud.

Karaktereigenschappen

Wie een Engelse Foxhound als rustige huishond wil, kan van een koude kermis thuiskomen. Dit actieve ras staat bekend om hun vastbesloten houding en passie tijdens de jacht. De roedel zul je ongetwijfeld horen aankomen en heeft maar één doel: prooi!

Daarom zijn Foxhounds echte meutehonden, die niet altijd even goed aarden in een doorsnee gezin. Een meute is een groep hounds, van oudsher bevat deze ongeveer 50 honden.

Vaak worden pupjes opgevoed bij liefhebbers thuis, waarna ze in de meute geplaatst worden.  Het is voor het ras dus erg belangrijk om genoeg soortgenoten om zich heen te hebben.

Ze zijn vriendelijk, opgewekt en verdraagzaam naar hun eigen mensen, dit geldt ook voor andere honden, huisdieren en kinderen. Vreemden worden iets minder enthousiast begroet, maar niet onvriendelijk.

Verzorging en gezondheid

De vacht van de Engelse Foxhound heeft weinig onderhoud nodig. Het vormt weinig tot geen klitten en ook vuil heeft niet veel kans om zich op te hopen. Daarom is een aantal keer per week lekker, maar kort doorborstelen voldoende.

Het ras kent enkele gezondheidsproblemen, maar niet veel.

De meest voorkomende hiervan is heupdysplasie. Dit is een erfelijk belaste aandoening, waarbij de onderdelen in het gewricht niet goed op elkaar aansluiten. Daardoor kan er in rap tempo slijtage plaatsvinden, wat veel pijn veroorzaakt.

Epilepsie komt ook voor, echter veel minder vaak. Dit is een neurologische aandoening, waarbij de activiteit van de hersencellen tijdelijk verstoord wordt. Deze verstoring leidt tot abnormaal gedrag (spierkrampen en vermindering van bewustzijn) en zelfs epileptische toevallen (stuipaanvallen en verlies van bewustzijn).

Ook amyloïdose komt voor, zij het zelden. Dit is een nierziekte waarbij amyloïden (type eiwitten) worden aangemaakt waardoor de nierfilters worden aangetast. Hierdoor kan de hond zichzelf vergifitigen.

Opvoeding

Ondanks zijn verblindende passie is de Foxhound een welgemanierde, vriendelijke hond. Ze hebben een consequente training nodig, maar luisteren in de jacht doorgaans goed naar de commando’s van de jachtleider.

Toch is dit een zelfstandig type, dat in zijn focus eigenzinnig en zelfs ongehoorzaam kan zijn. Hier dient dan ook voldoende aandacht aan besteed te worden.

Doorgaans gaat de pup na zijn opvoeding terug naar de meute, waar de honden als eenheid samenwerken. Hier is de hond in zijn element en vormt sterke onderlinge banden. Socialisatie is dus belangrijk, maar als groep schrikt de hond nergens voor terug.

Alleen zijn vindt de Foxhound doorgaans een kwelling. Hij heeft een maatje nodig of een lid van het gezin om zich niet hartverscheurend ontheemd te voelen. Ze zullen dit uiten met huilen, maar soms ook blaffen, plassen en slopen.

Ook dient er extra aandacht te zijn voor het appèl en loslopen. Vangt deze speurneus een geur op, dan vertrekt hij als een pijl uit een boog.

Beweging

Tijdens de jacht was het niet de bedoeling, dat de speurhond de eerste was die opgaf. Daarom kan de Foxhound uren achtereen intensief rennen. Ze zijn daardoor sterk met een legendarisch uithoudingsvermogen.

Dit betekent dat je in dit ras niet snel een couch potatoe zult vinden. De Engelse Foxhound heeft erg veel beweging nodig, het liefst met een taak. De mogelijkheid bestaat namelijk, dat ze die anders zelf gaan zoeken.

Speurcursussen en amateurjacht zitten deze jager pur sang dus als gegoten. Nog beter: sommigen hebben het echt nodig om mentaal gezond te blijven. Ook speur- en zoekspelletjes zullen deze hond nooit gaan vervelen.

Maar ook samen hardlopen of fietsen zal de hond geweldig vinden. Houd er rekening mee dat je dit zelf ook lang genoeg vol kan houden, want de Foxhound zal onvermoeibaar door gaan.

Ook sporten zoals behendigheid en flyball zullen erg op prijs gesteld worden. Let hier echter altijd op de gezondheid van de gewrichten, om slijtage en blessures te voorkomen.