Verstopte en ontstoken anaalklieren bij de hond

Ontstoken anaalklieren bij de hond komen relatief vaak voor.

Je hond kan hier veel last van hebben en de ontsteking gemakkelijk oplopen.

Hoe komt je hond eigenlijk aan verstopte anaalklieren?

En hoe is deze aandoening te behandelen en voorkomen?

Gelukkige Honden vertelt je alles over anaalklierproblemen bij de hond.

Ontstoken anaalklieren bij de hond

Anaalklieren geven de hond geregeld problemen. Verstopping of ontsteking komt namelijk bij zo’n 15 procent van de honden voor. Maar wat gaat er eigenlijk mis, en waarom zo vaak?

De anaalklieren zijn zakjes aan weerszijden van de anus, tussen de binnenste en buitenste kringspier. Het zijn eigenlijk helemaal geen klieren, maar opslagholtes voor een dik, olieachtig goedje.

Hier laat een hond waarschijnlijk zijn eigen geur mee achter. Mogelijk vergemakkelijkt het ook het ontlastingsproces. Dit goedje wordt namelijk  tijdens ontlasten in het laatste deel van het rectum gedrukt.

De opslagzakjes kunnen verstopt of ontstoken raken. Bij sommige honden wordt een dikker geur-goedje dan normaal geproduceerd, of worden de zakjes niet goed leeg gedrukt. Dit kan voor irritatie gaan zorgen.

Toch weten we niet precies waarom dit gebeurd. Je hoort geregeld dat dit te maken heeft met dieet, al is de ene hond er gevoeliger voor dan de ander.

Heeft de hond te zachte ontlasting, wat voorkomt bij het voeren van teveel zetmeel, vullers of bij diarree? Ook dan kunnen de anaalklieren overvol, verstopt of geïrriteerd raken.

Dat klinkt helemaal niet fijn! Maar hoe kom je erachter dat je hond problemen heeft met zijn anaalklieren?

Hoe herken je anaaklierproblemen bij de hond?

Verstopte anaalklieren zijn aan de buitenkant niet heel duidelijk te zien. Toch is het meestal vrij gemakkelijk te herkennen door het gedrag van je hond.

Wanneer anaaklieren erg ontstoken zijn, kan het gebied links- of rechtsonder de anus gezwollen, rood en pijnlijk zijn. Bij een fikse ontsteking, heeft de hond ook koorts.

Hiernaast probeert de hond van het pijnlijke, drukkende gevoel af te komen. Dit zien we terug in de volgende gedragsuitingen:

• Bijten aan de staartaanzet of anus
• Likken aan de anus
• Met de anus over de grond schuiven, ook wel ‘sleetje rijden’ genoemd
• Steeds naar de achterhand omkijken
• Stijf lopen met de achterhand
• Zichtbaar ongemak tijdens het ontlasten

Vermoed je dat jouw viervoeter problemen met de anaalklieren heeft? Raadpleeg dan altijd een dierenarts.

Hoe behandel je verstopte anaalklieren bij de hond?

Wanneer je hond een verstopping of ontsteking heeft, zijn er medisch gezien 3 opties:

1. Het legen van de anaalklieren

Bij het legen van de anaalklieren worden de zakjes naast de anus leeggedrukt en ontsmet. Dit kan door een dierenarts gedaan worden, maar er zijn bijvoorbeeld ook hondentrimmers die hiertoe bevoegd zijn.

Belangrijkste tip hierbij: nooit achter de hond gaan staan bij het uitknijpen!

2. Het spoelen van de anaalklieren

Het schoonspoelen van de klieren wordt altijd door een dierenarts uitgevoerd. Hierbij wordt een ontsmettende vloeistof gebruikt die de zakjes leeg spoelt. Vervolgens wordt het (geïrriteerde) weefsel nabehandeld met een ontstekingsremmer.

Is het weefsel erg ontstoken? Dan kan de dierenarts eventueel antibiotica voorschrijven.

3. Het verwijderen van de anaalklieren

Bij honden waar de ontsteking of verstopping regelmatig terugkeert, wordt vaak gekozen voor een chriurgische verwijdering van de anaalklieren. De klieren worden weggesneden en de klachten zijn voor altijd verholpen.

Hoe kun je ontstoken anaaklieren bij de hond voorkomen?

Waarom sommige honden een dikkere anaalkliervloeistof produceren dan anderen, weten we niet. Wat we wel weten, is dat de gangetjes waardoor dit spulletje vervoerd wordt door trauma, infectie, allergie en ontsteking te smal kunnen worden.

Grote honden hebben veel minder vaak last van hun anaalklieren dan kleinere rassen. De problematiek wordt het meeste gezien bij rassen zoals Basset Hounds, Beagles en Cocker Spaniëls.

Over het algemeen wordt geadviseerd je hond passende, hoog kwalitatieve voeding te geven, genoeg beweging en voldoende schoon drinkwater om de kans op anaalklierproblemen zo klein mogelijk te houden.