Schijnzwangerschap hond – schijndracht bij honden

Schijnzwangerschap of schijndracht bij de hond: Je vrolijke, ontspannen teefje  is ineens onrustig.

Ze is nergens voor te porren en verliest geregeld wat melk uit haar verdikte tepels.

Ze lijkt maar één doel te hebben: van alles verzamelen en dat zoveel mogelijk vanuit haar mand proberen te beschermen.

Kussens, dekens, speeltjes, zelfs je nieuwe fleece trui moest eraan geloven.

Verdorie, is er dan toch stiekem een reu op gekropen terwijl je met de buurvrouw stond te kletsen?

Dat kan natuurlijk het geval zijn geweest. Maar deze symptomen staan niet enkel voor puppies in aantocht.

Welkom bij de misleiding van schijnzwangerschap bij honden!

Lees ook: is mijn hond drachtig (zwanger)?

Wat is schijnzwanger bij honden?

Teefjes worden tussen hun 6^e en 12^e levensmaand voor de eerste keer loops. Steriliseer je ze niet, dan komt dit iedere 6 tot 9 maanden terug.

Gemiddeld duurt de loopsheid zo’n 3 weken, en het gehalte van hormonen zoals FSH (Follikel Stimulerend Hormoon) en oestrogeen stijgt.

Zo rond de 11^e tot 13^e dag vindt er een LH-piek plaats: een piek in het gehalte van Luteïniserend Hormoon, waardoor de eisprong plaatsvindt. Het teefje wordt zo vruchtbaar en staat open voor dekking.

Wordt ze zwanger, dan blijft het gehalte van het hormoon progesteron in haar lichaam stijgen. Dit sluit de baarmoedermond af voor meerdere dekkingen en bevordert de zwangerschap.

Wordt het teefje niet bevrucht, dan neemt de hoeveelheid progesteron af en keert het lichaam terug naar zijn gewone staat.

Maar met schijnzwangerschap, is dit niet het geval. Door de daling van het progesterongehalte in het lichaam stijgt het gehalte prolactine.

Prolactine is een hormoon dat de melkproductie en afgifte reguleert, wat zowel bij drachtige (na de bevalling) als niet-drachtige teven wordt aangemaakt.

En juist na deze prolactine stijging, gaan sommige onbevruchte teefjes zich toch gedragen alsof ze zwanger zijn. Dit vindt vaak plaats in de 1-3 maanden na de loopsheid.

Waarom wordt mijn hond schijnzwanger?

Schijnzwangerschap wordt in de diergeneeskunde als een heel natuurlijk proces gezien.

Als reden voor het ontstaan hiervan, noemt men het vroegere roedelleven van de wolf. Hier kreeg namelijk alleen het hoogste teefje in de rang nakomelingen.

Maar om te voorkomen dat het kroost zou wegkwijnen wanneer moederlief het druk heeft met de roedel leiden, heeft de natuur een slim trucje bedacht.

De andere teven worden schijnzwanger, voeden de pups, verzorgen ze en houden ze veilig. Zo komt de toekomst van de roedel niet in gevaar en kan de roedelleidster terug naar de orde van de dag.

Hoe weet ik dat mijn hond schijnzwanger is?

Voor sommige teven verloopt de schijnzwangerschap nauwelijks waarneembaar en gaat ook zonder veel toeters en bellen weer over.

Bij andere teefjes is het overduidelijk dat ze slecht in hun vel zitten. Veel voorkomende symptomen van schijnzwangerschap zijn:

Fysieke symptomen

• Gewichtstoename, soms gepaard met een gezwollen buik
• Gewichtsafname, door vermindering van de eetlust
• Zwelling van de melkklier, soms gepaard met melkproductie en -afgave

Gedragssymptomen

• Rusteloosheid en snauwerigheid
• Vermindering of juist verhoging van de eetlust
• Nesteldrang vertonen; een nest maken en voorwerpen hierin leggen
• Vermindering van activiteit, soms zelf depressiviteit
• Verhoging van aanhankelijkheid, piepen en janken (tot het vervelende toe)
• Verhoging van afzonderingsgedrag
• Mogelijk braken

Hoe wordt schijnzwangerschap behandeld?

Meestal is een schijnzwangerschap na 1 tot 4 weken weer over, en hoef je geen grootse maatregelen hiervoor te nemen.

In dit geval kun je het drachtgedrag van je teef wat temperen door veel te wandelen en te spelen, minder te voeren en niet op haar veranderende gedrag in te gaan.

Laat de verzamelde voorwerpen maar in de mand liggen: als je ze weghaalt wordt ze alleen maar nerveus.

Het is ook beter om de teef niet over de buik te aaien of daar ergens mee in te smeren, dit stimuleert de melkproductie en dat is juist iets wat je niet wilt bereiken.

Soms loopt het drachtgedrag echter uit de hand of steken gezondheidsproblemen de kop op. De kans op melkklierontsteking en baarmoederontsteking is aanwezig en sommige studies wijzen op een verhoogde kans op kwaadaardige tumoren bij terugkerende loopsheid en schijndracht.

In dit geval kun je ervoor kiezen je teefje te laten steriliseren (eierstokken laten verwijderen) zodat ze niet meer loops wordt en de hormoonspiegel grotendeels gelijk blijft.

Je kunt dit het beste laten doen wanneer de loopsheid al zo’n 3 maanden voorbij is en het geslachtsgestel dus in rust.

Sommige dierenartsen zeggen echter dat het steriliseren vóór de eerste loopsheid het meeste voordelen geeft: de kans op tumoren is daarna erg klein en de operatie is licht en eenvoudig.

Waar je ook voor kiest: het is van groot belang dat je teefje niet schijnzwanger is, wanneer de sterilisatie gaat plaatsvinden.

Ook kan de dierenarts ervoor kiezen je teefje prolactine-remmers voor te schrijven. Dit zijn medicijnen met de werkzame stof metergoline, bromocriptine of cabergoline.

Deze hebben echter bijwerkingen, met name op gedrag, dus bespreek goed met een arts welke medicijnen voor jouw hond geschikt zijn.