Mijn hond is loops

Je hond is loops, wat een bijzondere periode inhoudt voor zowel teefje als eigenaar.

Ze kan zich anders gedragen, het lichaam verandert en andere honden benaderen haar met vernieuwde interesse.

Hoe zie je dat je hond loops is ?

En wat houdt dit eigenlijk in?

In dit artikel vertellen we jullie alles over loopsheid bij de teef.

Loopsheid bij honden

Je hond is loops geworden, wat een aparte periode in het jaar inhoudt. Elk hondenbaasje dat een gezond en ongesteriliseerd teefje heeft zal loopsheid meemaken.

Deze speciale gebeurtenis kan voor verwarring zorgen, maar is echter geheel volgens de wetten van de natuur.

Wat is dit verschijnsel eigenlijk?

Tijdens de loopsheid vindt er een hormonale verandering plaats in het lichaam van het teefje. Er volgt een vruchtbare periode waarin ze gedekt kan worden door de reu, om zich voort te planten.

Een teefje is dus niet het hele jaar door ontvankelijk om puppy’s te krijgen. Hoe vaak is ze vruchtbaar?

Hoe vaak is mijn hond loops?

De meeste teefjes worden twee keer per jaar loops.

Er zijn echter rassen die dichter bij de natuurlijke voorouder staan, zoals de Basenji, Tibetaanse Mastiff en wolfshondenrassen. Zij worden maar éénmaal per jaar loops, net als de wolf. Wanneer dit is, verschilt per individu.

De loopsheid vindt zijn start in de puberteit. Hoe groter het ras, hoe later de eerste loopsheid zal plaatsvinden en de hond geslachtsrijp wordt. Dit varieert tussen de leeftijd van 6 maanden en 2 jaar.

Hoe lang duurt loopsheid bij je hond?

Gemiddeld duurt de loopsheid zo’n 3 weken. Deze keert bij een interval van tweemaal per jaar elke 6 tot 9 maanden terug.

De cyclus van zoogdieren, dus ook die van honden, bestaat uit 4 fasen. De pro-oestrus, oestrus, metoestrus (post-oestrus) en anoestrus. De loopsheid van de teef speelt zich af in de eerste twee fasen: de pro-oestrus en oestrus.

Pro-oestrus

Hierbij bereidt het lichaam de vruchtbare periode voor. Het gehalte van hormonen zoals FSH (Follikel Stimulerend Hormoon) en oestrogeen in het lichaam stijgt. Dit kan 2 tot 13 dagen duren, afhankelijk van het individu.

Oestrus

Zo rond de 11^e tot 13^e dag vindt er een LH-piek plaats; een piek in het gehalte van Luteïniserend Hormoon. Dit veroorzaakt de eisprong, waardoor het teefje vruchtbaar wordt. Zij staat vervolgens open voor dekking, deze periode duurt ca. 4 tot 15 dagen.

Vervolgens treden de laatste twee fasen van de cyclus op.

Loopsheid en zwangerschap

De loopsheid wordt gevolgd door de metoestrus en anoestrus.

Metoestrus (post-oestrus) 

Wanneer een teefje succesvol gedekt wordt door een reu, is zij zwanger ofwel “drachtig”. In dit geval blijft het gehalte van het hormoon progesteron in haar lichaam stijgen. Dit sluit de baarmoedermond af voor meerdere dekkingen en bevordert de zwangerschap.

Na een gemiddelde draagtijd van 63 dagen zullen de pups ter wereld komen.

Is zij niet succesvol gedekt? Dan gaat het lichaam langzaamaan terug naar de russtoestand. Deze periode duurt ca. 42 tot 70 dagen.

Anoestrus

De laatste fase is de rusttoestand van het lichaam, waarin de hond zich niet bezighoudt met vruchtbaarheid en puppy’s krijgen. Deze fase duurt ca. 100 tot 140 dagen, waarna de post-oestrus weer van start gaat.

Schijnzwangerschap

Wordt het teefje niet bevrucht? Dan neemt de hoeveelheid progesteron af en keert het lichaam terug naar zijn gewone staat. Maar met schijnzwangerschap is dit niet het geval.

Door de daling van het progesteron-gehalte in het lichaam stijgt het gehalte prolactine. Prolactine is een hormoon dat de melkproductie en afgifte reguleert, wat zowel bij drachtige (na de bevalling) als niet-drachtige teven wordt aangemaakt.

En juist na deze prolactine stijging, gaan sommige onbevruchte teefjes zich toch gedragen alsof ze zwanger zijn. Dit vindt vaak plaats in de 1-3 maanden na de loopsheid.

Loopsheid symptomen bij je hond

Loopsheid is dus een interessante periode, voor zowel viervoeter als eigenaar. Maar hoe herken je deze periode?

Lichamelijke symptomen

In de pro-oestrus verandert het lichaam van het teefje zichtbaar. De vulva zwelt op en kan roder van kleur zijn. Hiernaast verliest ze bloederige afscheiding. Sommige teefjes houden zichzelf erg schoon, dit is dus niet altijd gelijk te zien.

Hiernaast gaan ze vaak kleinere en meer plasjes doen dan normaal.

Gedragssymptomen

Ieder dier is tijdens zijn loopsheid anders. Echter, door de veranderende hormoonspiegels kan je teefje wat meer stemmingswisselingen kennen, wat afgeleid of onrustig zijn. Sommige dames worden erg aanhalig, terwijl anderen hier juist even geen geduld voor hebben.

Ook andere honden gaan zich anders gedragen tegen je teefje. Zowel reuen als teven kunnen verhoogde interesse, snuffel- of volggedrag vertonen.

Let hiermee op, je teefje heeft hier vooral in de pro-oestrus vaak geen behoefte aan en kan fel zijn. In de oestrus is ze juist zeer geïnteresseerd en gaat ze vaker “klaar staan” om te paren. Houd haar dus goed in de gaten als je geen nest met pupjes plant.

Loopsheid en sterilisatie

Zolang je teefje gezond blijft, zal haar loopsheid terug blijven keren. Honden blijven namelijk hun hele leven vruchtbaar, al neemt net als bij mensen de kans op een succesvolle bevruchting en dracht af.

Echter, een laatste loopsheid zoals de menopauze bij mensen, kent een hond niet.

Sterisilatie

Niet iedereen zit te wachten op een oneindig vruchtbare teef en kans op puppy’s. Hiernaast brengt een dracht op hogere leeftijd risico’s met zich mee. Ook gaat de gezondheid van de voortplantingsorganen (zoals eierstokken of baarmoeder) met de tijd achteruit, wat voor problemen zoals kanker kan leiden.

Daarom kiezen veel hondeneigenaren voor wat (ten onrechte) ‘sterilisatie’ genoemd wordt. Dit wordt nog wel eens als verkeerde terminologie gebruikt. Namelijk, zowel sterilisatie als castratie kan bij reuen én teven plaatsvinden.

Het proces van sterilisatie bestaat uit het onvruchtbaar maken van het dier, door middel van het afbinden van de zaadleiders (vasectomie) bij de reu of de eileiders (sterilisatie) van de teef.

Het enige resultaat hiervan is dat de dieren geen nakomelingen meer kunnen produceren. Het hormoonhuishouden wordt totaal met rust gelaten.

Bij castratie gaat het er ingrijpender aan toe: hierbij worden de zaadballen of eileiders geheel verwijderd. Dit heeft tot gevolg dat de hormoonproductie verandert.

Zo wordt het dier niet alleen onvruchtbaar, maar wordt het gedrag ook beïnvloed.

De meeste hondeneigenaren willen hun hond laten ‘helpen’, omdat ze hinder ondervinden van het geslachts-gedreven gedrag: loopsheid, schijnzwangerschappen en weglopende viervoeters zijn nu eenmaal geen pretje.

Daarom wordt bij onze honden maar heel zelden sterilisatie uitgevoerd en zijn ze doorgaans gecastreerd.