Bull Terriër

De Bull Terriër is een zeer veelzijdig ras. Aan de ene kant moedig en fel, aan de andere kant zachtaardig en sociaal.

Door zijn achtergrond als vechthond dient hij een goede socialisatie te genieten. Een consequente, maar vriendelijke opvoeding is hier van belang.

Want heeft je Terriër geen zin of ga je de mist in? Dan gaat hij mooi zijn eigen gang.

Maar zijn Bull Terriërs vandaag de dag nog steeds zo gevaarlijk? En wat is belangrijk in de training?

En hoe gezond is dit ras eigenlijk?

Lees hier alles over de Bull Terriër!

Achtergrond van de Bull Terriër

De Bull Terriër is van origine een Brits hondenras. Als één van de oudste Terriër rassen kwamen ze voornamelijk tot stand vanuit de Buldog en de Old English White Terriër.

In Engeland werden eeuwenlang Buldog-achtige honden gebruikt voor gevechten. Hierbij moesten de honden voor vermaak van het publiek vechten tegen andere dieren. Dit konden huisdieren zijn, zoals andere honden of paarden, maar ook luipaarden, apen of stieren.

Deze gevechten vonden plaats in speciale stadiums, wat een “pit” genoemd werd. De zware Buldoggen werden gekruist met de felle, snelle Terriërrassen. Dit bleek een zeer succesvolle vechthond op te leveren.

Gelukkig werden dierengevechten in het jaar 1835 officieel verboden in Engeland. Helaas bleek dit lastig te handhaven, vooral de stiekeme hondengevechten onderling. Hierdoor werden deze tot halverwege de 19e eeuw voortgezet.

Rond 1860 ontstond ook het type Bull Terriër zoals we dat tegenwoordig kennen. Een smaller, lichter type dan de oude “Bull and Terriër” altijd geweest was, gefokt door mr. James Hinks.

Deze types deden echter niet onder als vechthond, wat Hinks met zijn witte teefje Puss bewees. Zij versloeg binnen 30 minuten een teefje van het oude type, die dubbel zo zwaar was. Vervolgens won ze een dag later in uitstekende conditie de Birmingham Hondententoonstelling.

De meeste hondenrassen hadden het zwaar tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar de Bull Terriër floreerde. Ze werden namelijk veelvuldig ingezet als politiehond en als jachthond in Afrika.

Tegenwoordig is dit ras in Zuid-Afrika nog steeds zeer populair. Ook in de Verenigde Staten en Europa worden ze geregeld gezien.

Lees ook: Staffordshire Bull Terriër

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Bull Terriër een krachtig gebouwde en gespierde hond. Ze zijn moedig en actief, typisch is het ei-vormige hoofd en downface (aflopende snuit).

De kop is lang, diep en buigt van het voorhoofd licht richting de neus. De ogen zijn klein, driehoekvormig en zeer donker van kleur. De oren zijn klein, dun en staan ferm rechtop.

De hals is lang en zeer gespierd. Deze gaat breed uitlopend over in een diepe borst en korte rug. De staart is laag aangezet, kort en wordt horizontaal gedragen.

De vacht is kort, hard en vlak. Deze komt voor in zuiver wit, maar ook in gekleurde en gestroomde varianten. Zwartgestroomd, rood, reekleurig en driekleur worden toegestaan, blauw- en leverkleurig niet.

De reuen wegen tussen de 25 en 29 kilo en zijn zo’n 45 tot 55 cm hoog. De teven wegen tussen de 20 en 25 kilo, met 40 tot 51 cm hoogte. De Bull Terriër kan tussen de 10 en 15 jaar oud worden.

Lees ook: Amerikaanse staffordshire terriër

Karaktereigenschappen van de Bull Terriër

Door zijn vecht verleden en zijn aparte gezicht vinden veel mensen de Bull Terriër maar een engerd. Hij wordt toch niet voor niets ‘Gladiator onder de honden’ genoemd? Toch staat dit ras bekend om zijn discipline en zachtaardigheid.

Ze zijn zeer mensgericht en dan ook zeer sociaal in de omgang. Ze tonen zich hierin aanhankelijk en erg lief voor kinderen. Hierbij stellen ze zich waaks op.

Laat een kind echter nooit met een hond alleen, een ongeluk zit in een klein hoekje.

Over het algemeen zijn Bull Terriërs geen herriemakers en gelijkmatig van aard. Ze kunnen ook spontaan en actief uit de hoek komen. Verder wordt een spelletje, grap of grol altijd gewaardeerd door deze clown.

Maar hun verleden nemen ze uiteraard ook met zich mee. Dit ras kan zich uiten als een echte Terriër: eigenzinnig, fel, moedig en met een olifantsgeheugen. Wordt hen onrecht aangedaan, dan zullen ze dit onthouden.

Hierbij trekt de Bull Terriër zijn eigen plan. Hij zal zich niet gemakkelijk op zijn kop laten zitten, wat door zijn kracht en aanleg voor problemen kan zorgen. Dit dient dan ook goed begeleid te worden in de opvoeding.

Verzorging en gezondheid

De korte, gladde vacht van de Bull Terriër heeft weinig verzorging nodig. Eenmaal per week borstelen met een zachte borstel en afnemen met een gladde, schone doek is voldoende.

Waar het ras echter om bekend staat, is hun aangeboren gehoorprobleem, cochleaire doofheid genoemd. Dit treft vooral de zuiver wit gekleurde Bull Terriërs.

Hierbij wordt de bloedtoevoer naar het middenoor verminderd, waardoor de trilharen in het oor niet aangemaakt worden. Vervolgens wordt er dus geen geluid waargenomen en doorgespeeld naar de hersenen. Dit treedt vaak op vanaf een leeftijd van 3 à 4 weken.

Hiernaast komen hartproblemen geregeld voor. We zien bij de Bull Terriër voornamelijk vernauwing van de aorta en hartklep-problematiek. Deze zijn mogelijk erfelijk, waardoor de ouderdieren goed gecontroleerd dienen te worden.

Ook nieraandoeningen komen voor. Hierbij zijn PKD (Polycystic Kidney Disease) en HN (Hereditary Nephritis) het meest voorkomend.

Bij PKD vormen zich cysten (weefselblaasjes gevuld met vocht) op de nieren. Dit is erfelijk overdraagbaar en dodelijk.

HN is een echte sluipmoordenaar en komt vaak tussen de 2 en 8-jarige leeftijd voor. Is men op tijd geïnformeerd, dan kan specifieke medicatie levensverlenging bieden. Vaak echter is de hond symptoomloos tot het zeer plotselinge overlijden.

Ook epilepsie wordt gezien. Dit is een neurologische aandoening, waarbij de activiteit van de hersencellen tijdelijk verstoord wordt. Dit leidt tot abnormaal gedrag (spierkrampen en vermindering van bewustzijn) en zelfs epileptische toevallen (stuipaanvallen en verlies van bewustzijn).

Hiernaast krijgen Bull Terriërs vaak last van hun huid, zoals atopie (allergie) en overgevoeligheden. Dit uit zich in rode bultjes, kaalheid en erge jeuk.

Opvoeding

Als typische Terriër staat dit ras bekend om zijn koppige, soms zelfs ongehoorzame trekjes. Heeft hij eenmaal iets in zijn hoofd? Dan kun je op je kop gaan staan, maar je Bull Terriër is Oost-Indisch doof.

Dit dient consequent door de eigenaar in goede banen geleid worden. Er moet zeer veel tijd aan de training en gehoorzaamheid besteed worden.

Ondanks zijn achtergrond is de Bull Terriër zeer sociaal, zowel naar andere dieren als naar mensen. Toch zal hij zich niet naar de achtergrond laten schuiven en kan hierbij volhardend zijn. De minste signalen tot agressie dienen daarom gelijk consequent begeleid te worden.

Hierbij is een duidelijke, maar vriendelijke opvoeding van groot belang. Met een harde hand heb je aan een Terriër, van welk ras dan ook, een zeer verkeerde.

Ze zijn zonder twijfel hard naar zichzelf en onverschillig over pijn. Maar een zelfverzekerde hond met een goede socialisatie en duidelijke leefregels zal geen reden hebben om zich met zijn potige voorvaderen verbonden te voelen.

Krijg je dit voor elkaar, dan zul je versteld staan van zijn grote hart. De Bull Terriër zal dan echt het fijnste huisgenootje zijn, met bodemloze liefde en gezelligheid.

Bull Terriër en beweging

Door zijn compacte bouw zou je het niet gelijk denken, maar deze stoere jongen is klaar voor avontuur!

Lekker naast de fiets lopen, wandelen, maar ook frisbeeën, behendigheid en en flyball zal deze snelle slimmerik precies de mentale uitdaging geven die hij nodig heeft.

En wat dacht je van een lekkere duik? Jippie!