Home   /   Hondenrassen

Mopshond

Laatste update: 2 juli 2019
mopshond

De populariteit van de Mopshond is geen trend van gister.

De Grote Keizers van het Oude China waren al verzot op dit olijke kopje.

Met zijn smekende ogen en clownsgrappen verovert hij nog steeds zijn plek in ons moderne huishouden.

Maar dit schijnbare onderdeurtje is er één om rekening mee te houden: van oudsher is dit ras gewend zijn eigen gang te gaan en kan behoorlijk waaks zijn.

Daarnaast vinden ze alleen thuis zijn soms lastig, en brengt de manier waarop ze gefokt zijn gezondheidsproblemen met zich mee.

Ben jij klaar voor deze eigenzinnige hofnar?

In dit artikel geven we je alle details van het ras.

Achtergrond van de Mopshond

De Mopshond, door de liefhebbers ook wel “Mops” genoemd, vindt zijn oorsprong in het oude China. Al rond het jaar 700 voor Christus werd over deze kleine, stevige hondjes gesproken, die aan keizers en andere hooggeplaatste personen cadeau werden gedaan als schootverwarmer en bewakertje.

Zelfs de bekende veroveraar Dzjengis Khan, die rond het jaar 1200 leefde, zou een Mopshondje gehad hebben!

Hoe dit vorstelijke hondje uiteindelijk in Europa terecht kwam, is nooit helemaal boven water gehaald. Verhalen over Portugezen, Turken of Hollandse zeevaarders die het hondje meenamen naar hun land doen de ronde.

Wat zeker is: vanaf de 17e eeuw verspreidde de Mopshond zich snel over Europa en werd enorm populair bij de adel. Bijna elk Europees vorstenhof had Mopshondjes en de Nederlandse vorst Willem III introduceerde hen persoonlijk in Engeland.

Na deze periode van populariteit stierf de Mopshond na de Tweede Wereldoorlog bijna uit. Daarom werd in 1957 de rasvereniging opgericht, die zich met toewijding stortte op het herstellen van het ras.

Sindsdien is de Mopshond weer wat bekender geworden in Nederland, echter het ras werd nog lang gezien als een bijzonderheid, dat niet zomaar voor iedereen beschikbaar was. Een echt hondje van de adel dus!

Uiterlijke kenmerken

mopshond uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is het Mopshondje een gedrongen, compact hondje met een zowel waardige als geestige uitstraling. Zijn typische ronde kop doet groot aan, met diepe plooien over het hele gezicht. De korte, vierkante snuit is opgetrokken, maar nooit opgebogen.

De ogen zijn groot, donker en bol en staan vlak boven de snuit, recht in het gezicht. Ze hebben fluweelzachte oortjes, die in een driehoek omgeslagen zijn en hangend gedragen worden. De borst is breed met een ronde, diepe ribbenkast. De rechte, korte rug gaat over in een steil aflopende achterhand. De staart wordt altijd in een vaste, sterke krul over de rug heen gedragen.

De vacht van de Mopshond is glad, kort en zacht. Ze komen voor in de kleuren zwart, abrikoos, zilver en beige (ook wel ‘fawn’ genoemd). Met uitzondering van de zwarte individuen hebben ze allemaal een typisch zwart ‘masker’ in hun gezicht en een aalstreep: een zwarte lijn die over de ruggengraat loopt, van het achterhoofd tot de staartpunt.

Mopshonden zijn, afhankelijk van geslacht en lichaamsbouw, zo’n 30 tot 35 centimeter hoog aan de schoft (schouder). Reuen wegen zo’n 8,5 kilo, teven rond de 6,5 kilo. Dit hondje gaat behoorlijk lang mee, ze worden zo’n 12 tot 15 jaar oud.

Karaktereigenschappen van de Mopshond

Van origine is de Mops een schoothondje en bewaker. Vanaf de schoot van de baas houdt hij alles in de gaten, maar zorgt ook voor vermaak! Hij is zeer aanhankelijk, maar kan ook lichtgeraakt uit de hoek komen.

Doorgaans is hij leuk en verdraagzaam naar kinderen, maar laat hen nooit met de hond alleen! Er zijn altijd situaties die je niet kun voorzien, het wordt de Mops soms wat teveel. Hij doet echter niets liever dan lekker bij de baas op schoot kruipen en kroelen. Een vrolijk en geestig type, dat met zijn snuiven, brommen en blaffen graag de clown uithangt.

Laat je niet voor de gek houden door zijn kleine verschijning: de Mops is een echte ‘Multum in Parvo’ oftewel: veel hond in een klein lichaam. Ze zijn moedig en een tikje waaks, echter andere honden en vreemde mensen worden geïnteresseerd bekeken.

Visite wordt doorgaans luidruchtig verwelkomt, maar nooit zonder pardon de deur uit gewerkt.

Agressief zie je dit hondje maar zelden worden; het zit gewoonweg niet in zijn natuur. Soms moet hij wat tegen zich zelf beschermd worden, dit hondje loopt overal onbevreesd op af. Maar de Mops is een stoere, alerte hond die ervoor zorgt dat zijn baasje altijd op tijd gewaarschuwd is.

Verzorging en gezondheid

De gladde, korte vacht van de Mopshond heeft nauwelijks verzorging nodig. Twee keer per week lekker doorborstelen is genoeg, al zal je hondje de extra aandacht helemaal geweldig vinden. Vertroeteld worden is zijn lust en zijn leven, het is dus geen probleem als je het vaker doet, mits je hondje er rustig mee geïntroduceerd is.

De Mopshond heeft een heel specifiek uiterlijk, dat helaas gezondheidsproblemen met zich meebrengt wanneer deze te overdreven tot uiting zijn gekomen. Zoals veel brachycephale (kortsnuitige) honden hebben ze vaak ademhalingsproblemen.

Het zogenaamde Brachycefaal Obstructief Syndroom komt regelmatig voor. Dit syndroom houdt meestal een combinatie van de volgende afwijkingen in: vernauwde neusgaten, sterk verlengd en te zacht verhemelte (palatum molle) of te smalle luchtpijp (hypoplasie).

Hierdoor kan je hond klachten krijgen die variëren van licht snurken tot ernstige benauwdheid. Hierdoor zijn ze ook gevoeliger voor onder narcose gaan: de luchtwegen vernauwen zich dan nog meer.

Het is dus wijs om je Mops hier op jonge leeftijd voor te laten behandelen door de dierenarts. Ook ouderdieren met een goed luchtwegstelsel moeten de voorkeur hebben.

De diepe gezichtsrimpels kunnen ook voor problemen zorgen: hier kan zich vuil of vocht ophopen. De ruimtes tussen de rimpels ventileren slecht, dus moeten goed schoon en droog gehouden worden, anders kunnen er irritaties of ontstekingen ontstaan.

Wanneer de diepe neusrimpel te dik is, kan deze tegen het oog aankomen en voor beschadigingen zorgen. Je Mopsje zal dan vaak tranende ogen hebben. Dit kan ook veroorzaakt worden door entropion (het naar binnen krullen van de oogleden) of een verstopte traanbuis.

Door zijn brede kaakspier kan het oorsmeer uit de gehoorgang lastiger afgevoerd worden dan bij andere hondenrassen. Het is dus wijs om de oren ééns per week even goed na te kijken en schoon te maken, om zo een pijnlijke oorontsteking te voorkomen.

Door deze kaakspier en korte snuit heeft de Mops ook minder ruimte voor zijn tanden in de kaak. Houd het gebit dus goed in de gaten en overleg met een professional of dierenarts over een goede voeding.

Ook Patella luxatie (losse knieschijven) komt bij de Mopshond geregeld voor. Je hond gaat dan op een heel typisch maniertje mank lopen: op drie pootjes terwijl hij de vierde probeert te strekken. Daardoor schiet de losse knieschijf soms weer terug op zijn plaats, maar bij ernstigere gevallen kan hij naast het gewricht blijven hangen. Wees hier dus alert op.

Opvoeding

mopshond puppy

De Mopshond is doorgaans een leergierig, intelligent hondje. Dit uit zich in een voorliefde om zelfstandig dingen te bepalen, waardoor hij met de training wat koppig uit de hoek kan komen. Straf je hem fysiek of verhef je de stem flink, dan zal dit hondje zich voor je afsluiten en zijn eigen weg volgen.

Hij vindt het heerlijk om met zijn baas bezig te zijn, maar het moet vernieuwend blijven. Het is dus van belang om continu ergens naartoe te werken, zodat hij leert dat de huisregels wel degelijk een goede bestaansreden hebben.

Puppy- of gehoorzaamheidscursus kan hierbij helpen: de eigenaar wordt systematisch door het opvoedingsproces geleid en de cursusleider kan ter plekke adviseren of helpen het leerproces boeiend te houden voor deze kleine wijsneus.

Alleen thuis zijn vindt deze stoere kroelkip maar niks. Het liefst is hij de hele dag bij zijn mensen en gaat graag overal mee naar toe. Het is dus van belang dat het alleen zijn rustig opgebouwd wordt, zodat je Mopsje leert dat hij ook ontspannen kan blijven wanneer hij niet continu om je enkels dartelt.

De Mopshond en beweging

mopshond beweging uitlaten

Doorgaans is de Mopshond geen type voor enorme wandelingen. Echter, laat je hem te veel schoothond zijn dan wordt hij lui en kan hij kribbig zijn. Lekker bewegen en spelen is dus belangrijk voor zijn fysieke én mentale welzijn.

De Mops is geen sportief type, maar gaat hij er samen met de baas op uit, dan heb je een levendig en vrolijk hondje dat het liefst de hele dag met je bezig is. Apporteren, maar ook trekspelletjes of snoepjes zoeken vinden ze geweldig om te doen: als het maar met de baas samen is.

Met hogere temperaturen is het oppassen geblazen: kortsnuitige rassen zijn erg gevoelig voor oververhitting.

Het hijgen om de warmte kwijt te raken doet de voorste luchtwegen zwellen, waardoor de toch al bemoeilijkte ademhaling nog meer afgesloten wordt. Zo kunnen ze een behoorlijk zuurstoftekort krijgen, waardoor ze het bewustzijn kunnen verliezen. Rustig aan met hitte dus!