Ierse Wolfshond

Met zijn enorme stokmaat en ruwe vacht is de Ierse Wolfshond een imposante verschijning.

Je zou het op het eerste oog niet zeggen, maar deze gespierde jager heeft zich ondertussen perfect aangepast aan het moderne huisleven.

Hun aanhankelijkheid en trouw maakt ze tot enorme knuffelberen.

Maar vergeet niet dat de Ier een hond is die extra aandacht nodig heeft. Zijn grootte brengt soms zowel praktische, als gezondheidsproblemen met zich mee.

Ook kunnen ze behoorlijk eigenzinnig zijn.

Is deze grote, vriendelijke reus iets voor jou?

Hieronder geven we een overzicht met details van dit hondenras.

Achtergrond van de Ierse Wolfshond

Het originele type van de wolfshond is al duizenden jaren oud. Al in het jaar 1400 voor Christus werd er geschreven over een zeer grote, ruwharige hond met een uitzonderlijk vriendelijk karakter.

Vermoedelijk zijn deze enorme dieren in de tijd van de Kelten mee naar Ierland genomen, waar ze een statussymbool van de edelen werden. Net als in de honderden jaren daarvoor, werden ze ingezet voor de jacht op wolven, beren en groot wild.

De Ierse Wolfshond, door liefhebbers ook wel “de Ier” genoemd, werd al snel populair door zijn moed en kracht. Ze waren uitermate geschikt om zelfstandig grote prooien achterna te zitten, te overmeesteren en vervolgens te doden voor hun baas.

In de 17^e eeuw verdween de wolf uit Engeland en brak er oorlog uit. Door onder andere de voedselschaarste die hierop volgde, stierf de Ierse Wolfshond bijna helemaal uit.

Gelukkig waren daar Archibald Hamilton Rowan en Captain Graham, die zich vol passie op het herstellen van het ras richtten. Zo kwam de Ierse Wolfshond weer terug in de samenleving.

Ook tegenwoordig kent dit ras nog vele liefhebbers.

Lees ook: Afghaanse Windhond

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Ierse Wolfshond een gespierde, lange hond die gemakkelijk beweegt en levendige gangen heeft. Ze hebben de bouw van een windhond, dus een ruime, diepe borst, gespierde schouders en brede heupen.

Ze hebben donkere ogen in een lange en ietwat spitse snuit, met kleine oren die hangend gedragen worden. Hun lange staart is licht gebogen en goed behaard. Deze hangt laag en krult nooit over de rug naar boven.

Zijn vacht is kort, ruw en hard, maar boven de ogen en onderaan de kaak is het wat langer en draadachtig. Ze komen vooral voor in de kleuren zwart, wit, rood, grijs en reebruin.

De reuen zijn minimaal 79 centimeter hoog (bij de schouder), teven minimaal 71. Reuen wegen zo rond de 54 kilo en teven zijn minimaal 40 kilo zwaar, afhankelijk van lichaamsbouw.

Helaas worden Ierse Wolfshonden niet erg oud, de gemiddelde leeftijd is zo’n 8 jaar.

Karaktereigenschappen van de Ierse Wolfshond

De Ierse Wolfshond is ondanks zijn grootte een echte heer. Hij is zachtaardig, loyaal en is vriendelijk tegen vreemden.

Als waakhond zul je zijn kwaliteiten niet benutten. De Ier is namelijk een windhond en die blaffen maar zelden.

Dat betekent niet dat iedereen zomaar zijn erf op kan lopen. Het is een zelfstandige en moedige hond, zijn gezin met alles wat daarbij hoort (bijvoorbeeld andere huisdieren) is heilig.

Toch is zijn aanblik voor de meeste kwaadwillenden op zich al een reden, om maar even een blokje verderop te gaan inbreken.

De Ier is geweldig met kinderen en actief, maar voorzichtig met zijn omgeving. Laat kinderen echter nooit met honden alleen. Er zijn altijd situaties die je niet kunt voorzien!

Hij vindt het heerlijk om in het gezelschap van mensen te zijn en betrokken te worden in activiteiten.

Toch is het geen hond die graag pootjes geeft of trucjes voor je uitvoert. Zijn intelligente aard zie je vooral naar voren komen in zijn, zelfstandige, soms eigenwijze houding.

Hij doet alles voor het baasje, als hij er maar het nut van inziet.

Verzorging en gezondheid

Door zijn ruwe vacht is het belangrijk om je Ierse Wolfshond ten minste één keer per week goed door te kammen en lange plukken weg te knippen.

Doe het kammen voorzichtig, je zit bij de Ier snel op de huid. Als je hond hier vroeg aan went, zullen ze de extra aandacht van een borstelbeurt heerlijk vinden.

Let ook op lange plukken haar die de gehoorgang in dreigen te groeien. Deze kunnen nare oorontstekingen veroorzaken.

Lukt dit zelf niet? Klop dan even aan bij een hondentrimsalon.

Als pup moet de Ierse Wolfshond onderzocht worden op een zogenaamde “levershunt”. In de zevende week wordt er wat bloed afgenomen, waarvan het ammoniakgehalte wordt gemeten.

Met een levershunt blijft namelijk een belangrijk bloedvat dicht tijdens de lichaamsontwikkeling. Dit vervoert bloed naar de lever, om afvalstoffen weg te kunnen filteren. Blijft deze gesloten, dan vergiftigt de pup zichzelf.

De organen hebben veel ruimte in de grote borstkas van de Ier. Hierdoor kan hij een maagtorsie (draaiing van de maag) krijgen, wanneer hij vlak na het eten te actief is.

Rennen, springen en wild spelen in de twee uur na de maaltijd is dan ook sterk af te raden. Een maagtorsie moet héél snel behandeld worden bij een dierenarts, anders bestaat er grote kans dat de hond het niet overleefd.

Helaas zie je bij meerdere grote hondenrassen problemen met de gewrichten. Bij de Ierse Wolfshond komt OCD (Osteochondrose Dissecans) geregeld voor, voornamelijk in het hakgewricht.

Hierbij is het kraakbeen niet normaal ontwikkeld, waardoor kleine stukjes afbreken in het gewricht. Dit zorgt voor een ontsteking en kreupelheid, wat veel pijn kan doen.

Botkanker is bij de Ierse Wolfshond ook een vaak voorkomend gezondheidsrisico. De meest voorkomende tumor is de zogenaamde osteosarcoom, wat vaak uitzaait naar de longen.

Vaak wordt de hond kreupel en vormt er een lichte zwelling waar de tumor zich bevindt. In het beginstadium kunnen rust en ontstekingsremmers de klachten iets verbeteren, dit is echter tijdelijk. Onbehandeld heeft de hond nog drie tot zes maanden te leven.

Opvoeding

De Ierse Wolfshond is een apart type wat betreft opvoeding. Geduld en aandacht zijn hierbij het allerbelangrijkst.

Als je hem probeert te dwingen, zal deze zelfstandige eigenheimer zich ongetwijfeld gaan verzetten. Dan is er geen land meer mee te bezeilen.

Wanneer je hem respecteert en duidelijk, maar rustig aangeeft wat van hem verwacht wordt zal hij dit gemakkelijk oppakken.

Met deze hond is de socialisatie ook van groot belang. Wanneer ze overgevoelig blijven voor prikkels, heb je namelijk wel een reus van 50 kilo die je de hele straat door trekt.

Voor jou niet leuk, voor de omstanders niet leuk en grote kans dat het voor je hond ook niet leuk uitpakt. Een ongeluk is zo namelijk gebeurd.

Puppycursus en eventuele vervolgcursussen kunnen je helpen om een evenwichtige en gehoorzame hond te krijgen. De honden hebben onder begeleiding contact met elkaar en de eigenaar wordt systematisch door het opvoedingsproces geleid.

Wanneer je de Ier met respect behandelt, zul je samen ook netjes een gehoorzaamheidscursus door kunnen komen. Zolang hij het maar samen met jou kan doen, vindt je hond dat hartstikke leuk!

De Ierse Wolfshond en beweging

Van origine is deze hond een echte jager, dus met twee keer een blokje om ga je het niet redden bij de Ier. Hij moet minimaal anderhalf uur per dag lekker vrij kunnen rennen, spelen en stoeien.

Dat laatste moet wel in de gaten gehouden worden. Te wild spelen kan de gewrichten belasten, wat voor veel pijn kan zorgen.

Ook vinden andere hondeneigenaren het soms maar spannend, als je 80 centimeter hoge wolfshond vol enthousiasme op hun Labrador duikt.

Houd hier dus rekening mee. Niet iedereen weet genoeg van zijn zachtaardige natuur om zich niet geïmponeerd te voelen.

Waar je met de Ier echt rekening mee moet houden, is dat zijn stokmaat in het eerste levensjaar enorm omhoog gaat. Dit wordt soms wel het tiendubbele!

Dit heeft een enorm kwetsbaar effect op de botten en pezen. Daarom zijn gladde vloeren, mul zand, heftig stoeien en plotseling draaien echt uit den boze.

Dat betekent niet, dat je niks met ze mag uitvoeren de eerste jaren. Lekker naar het bos vinden ze geweldig! Bouw de wandelingen echter steeds wat meer op en zorg voor voldoende rust.

Zo geef je de spieren kans om te herstellen.

Houd de hond eventueel aan de lijn en loop lange rechte stukken. Naast de fiets lopen en zwemmen is daardoor een perfecte manier van sporten.

Autorijden vinden Ieren doorgaans hartstikke leuk, als ze maar wat ruimte hebben om te zitten of liggen. Zo’n reus voelt zich uiteraard al snel opgevouwen in een achterbak.

Op naar avontuur!