Teken bij je hond verwijderen en voorkomen

Wil je een teek of teken bij je hond verwijderen? Lees dan verder.

Bijna elke hond krijgt er weleens mee te maken… teken.

Deze vastberaden parasiet bijt zich vast in de huid en voedt zich met het bloed van je hond. Helaas kunnen ze hiermee verschillende ziekten overbrengen. Het is dus van belang dat je een teek snel vindt en verwijdert!

Maar hoe vind je een teek tussen al die haren? En wanneer moet je extra op je hoede zijn?

Ook het verwijderen van een teek vergt speciale aandacht. Hoe zorg je ervoor dat je hond beschermd en teekloos blijft?

In dit artikel gaan we in op de perikelen rond de teek.

Teken: de tijd van het jaar

Wanneer het kwik stijgt en regenbuitjes de beginnende lente verfrissen, gaan ook bij veel ongedierte de luiken open.

Er zijn heel wat verschillende soorten teken, bij ons in Nederland zien we echter Ixodes Ricinus het meest.

Vroeger waren teken vooral actief in het voor- en najaar. Door het opwarmende klimaat kun je ze nu echter het hele jaar door tegenkomen.

 In het hoge gras of lage struikgewas, wacht de teek geduldig op een lekker hapje. Dit geduld kan hij makkelijk opbrengen, hij kan namelijk wel tot 5 jaar zonder voedsel!

De teek kiest een prooi, de zogenaamde ‘gastheer’ op temperatuur en geur. Hoe warmer, hoe beter. Hij klimt vervolgens langs de poten van het dier omhoog, of laat zich vanuit een hoger gelegen plekje op het dier vallen.

Na een korte verkenning, kiest hij het zachtste en warmste plekje uit, waar hij zich vastbijt in de huid.

Teken bij de hond: symptomen en klachten

Wanneer een teek zich in zijn gastheer heeft vastgebeten, kan de maaltijd beginnen. Een teek kan wel een aantal weken bij zijn gastheer blijven. Waarom weggaan als het goed bevalt?

De tekenbeet zelf is echter niet het grootste probleem. Ook al kan dit voor lichte huidirritatie zorgen, het tekenspeeksel is het gevaarlijkst. Tijdens de maaltijd komt het speeksel in aanraking met de bloedbaan van je hond. Zo kunnen allerlei ziekten overgebracht worden, waarvan de bekendste de Ziekte van Lyme.

Om te kijken hoe lang de beet er al zit, zoek je bij mensen naar een rode kring op de huid. Dit is bij honden echter niet toepasbaar! Houd dus goed het gedrag van je viervoeter in de gaten. Raadpleeg bij twijfel altijd een dierenarts.

De Ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de zogenaamde ‘Borrelia’- bacterie. Één op de vijf teken is hiermee besmet, en kan dit dus overbrengen op zijn gastheer. Zo’n 1 à 2 procent van de gebeten dieren wordt ook werkelijk besmet met de Ziekte van Lyme.

Een hond met Lyme zal binnen een paar dagen na de beet symptomen gaan vertonen. Dit uit zich in gewrichtspijn, stijfheid, koorts, lethargie en verminderde eetlust. De diagnose kan niet gesteld worden door simpelweg deze klachten te erkennen, hier is een bloedonderzoek bij de dierenarts voor nodig.

Mits snel gediagnosticeerd, is de Ziekte van Lyme gemakkelijk te behandelen door middel van een antibioticakuur. Ben je er niet op tijd bij, dan kan Lyme een chronische aandoening worden met een scala aan vervelende klachten zoals vermoeidheid, pijn en nierproblemen. Dit kan uiteindelijk zelfs tot de dood van je dier leiden, wacht dus niet te lang af.

Hiernaast kan je hond ook de ziekten Babesiose en Erhlichiose oplopen door een tekenbeet. Babesiose kan na 10 à 20 dagen symptomen veroorzaken zoals verminderde eetlust, bleke slijmvliezen, rode urine en zelfs shock. De hond hoeft hier niet direct aan te overlijden, echter wordt de ziekte vaak chronisch en overlijdt de hond alsnog aan één van de aanhoudende klachten. Hierbij kan men denken aan bloedarmoede, ademhalingsproblemen, vergrote milt en onderhuidse bloedingen.

Erhlichiose is helaas ook zo’n sluipmoordenaar. Na zo’n 5 à 20 dagen vertoont de hond koorts, verminderde eetlust en algehele lethargie. Dit kan gepaard gaan met pijnlijke spieren, bloed in de urine, toevallen, ademhalings- en hartproblemen. Wanneer de afloop niet dodelijk is, blijft ook deze ziekte vaak chronisch aanwezig. Hierdoor steekt het de kop op wanneer het immuunsysteem wat verzwakt is, door bijvoorbeeld vermoeidheid of ziekte.

Teken bij de hond verwijderen

Teken zijn erg klein; zo’n 1 mm in doorsnee. De teek beschikt echter over een rekbare huid, waardoor hij wel tot 600 keer zijn eigen gewicht aan bloed kan opzuigen.

Heb je de hond na een boswandeling goed gecontroleerd? Doe dit de volgende dag dan nog een keer. Wanneer de teek namelijk volgezogen is, kan hij veel groter en hierdoor makkelijker te vinden zijn.

Het verwijderen van dit roofdiertje is echter niet zo makkelijk. In de kop zit een zuigsnuit, waarmee de teek zich in de huid boort. Vervolgens zet hij zichzelf vast met weerhaakjes en een bepaald soort lijm in zijn speeksel. Hierdoor kan het zijn, dat wanneer je de teek lostrekt de kop in de huid vast blijft zitten. Deze kan voor ontsteking zorgen en is nog steeds een besmettingsbron van ziekten!

Het goed verwijderen van de teek kan dus van levensbelang zijn.

Bij honden heeft de teek een voorkeur voor de kop, nek, oren, poten, liezen en oksels. Heb je de kleine indringer gevonden, dan kun je deze met een speciale tekentang verwijderen. Het is van belang, dat je de teek er op een rustige en licht draaiende manier uit haalt.

Gooi je er alcohol, ontsmettingsmiddel of andere troep over, of ben je te ruw? Dan heb je kans dat de teek gaat overgeven of dat het kopje met de zuigsnuit in de huid blijft zitten. Het tekenbraaksel kan ervoor zorgen dat je hond (alsnog) besmet raakt en de vastzittende kop kan een ontsteking veroorzaken.

Wordt je hond wat onrustig van dat gepruts in zijn vacht? Laat dan iemand hem zacht vasthouden en praat op een kalme, positieve toon. Schroom niet om rust te belonen! Het verwijderen van een teek is een secuur werkje. Wanneer dit niet goed wordt uitgevoerd, krijgt je hond alleen maar meer gepruts te verduren.

Hond beschermen tegen teken

Zoals je de hond kunt beschermen tegen wormen, vlooien en andere parasieten, zo kun je dit ook tegen teken! Hiervoor zijn allerhande middeltjes op de markt, van halsbanden tot sprays en pipetjes.

Koop altijd je beschermingsproducten  via een dierenarts of dierenspeciaalzaak. Tegenwoordig zijn deze producten letterlijk overal te verkrijgen.

Echter ongerelateerde winkelketens specialiseren zich onvoldoende in diergezondheid om deze producten veilig aan te (mogen) bieden.

De samenstelling en concentraties van deze middelen schieten meer dan eens te kort, helaas is er al menig verhaal te vinden over een dodelijke afloop van deze onkunde.

Let er ook op, dat de beschermende middelen geschikt voor de hond dodelijk zijn bij gebruik voor een kat!

Better safe, than sorry!