Hovawart

De Hovawart is de succesvolle, imposante bewaker van onze Duitse buren. Hier was hij populair in het beschermen van adellijk landgoed en kon feilloos het kaf van het koren onderscheiden. Jij komt er wel door, maar jij niet!

Helaas kent dit ras wat belangrijke gezondheidsproblemen. En voor de training, moet je stevig in je schoenen staan. Want naast zijn vriendelijke en gelijkmatige inborst, kan deze bink te waaks of bezitterig worden.

Maar werk je duidelijk samen en onderneem je samen genoeg? Dan zal jullie band uitgroeien tot iets onverwoestbaars.

Lees hier alles over de Hovawart.

Achtergrond

De Hovawart is van origine een Duits hondenras. Met zijn stevige, imposante voorkomen was deze joekel eeuwenlang succesvol bewaker bij vele adellijke onderkomens. Ook vee was volkomen veilig bij deze werkhond pur sang.

Zijn naam is een afleiding van het Middelduitse woord ‘Hovewart’, wat zich logischerwijs laat vertalen tot ‘hofbewaker’. Mogelijk loopt dit type hond al sinds de 13e eeuw rond!

Maar de Eerste Wereldoorlog drukte zwaar op de populatie Duitse erfhonden. Voor ze echter helemaal konden verdwijnen, richtte de zoöloog Kurt Friedrich König zich op het herstel. Hij pakte Middeleeuwse beschrijvingen van de honden erbij, om zo voor een écht gedefinieerd hondenras te zorgen.

Voorheen was de Hovawart namelijk vooral bekend als type, en niet als op zichzelf staand ras.

Hij vond kruisingen van Duitse Herders met Newfoundlanders, Leonbergers en de Hongaarse Kuvaszhonden het beste bij de prototypische honden van deze standaard passen. In 1937 werd deze erfbewaker officieel als ras erkend.

In 1959 kwam de eerste Hovawart naar Nederland. Al zo’n vier jaar later werd dit ras officieel erkend door de Raad van Beheer en ging de Nederlandse fokkerij van start. Tegenwoordig is de Hovawart huisgenoot van een selecte groep liefhebbers in ons land, te meer als gezinslid dan als erfbewaker.

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Hovawart een krachtige, middelgrote hond. Hij is stabiel en zelfverzekerd, kalm en beschermend.

De kop is breed met een rechte, iets toelopende voorsnuit. De ogen zijn ovaal gevormd en middel- tot donkerbruin van kleur. De oren zij driehoeksvormig en worden hangend gedragen.

De hals is krachtig en middellang, welke overgaat in rechte, stevige rug en brede, diepe rug. De achterhand is middellang en iets afhangend. De zware staart wordt afhangend gedragen, maar krult bij opwinding of activiteit over de rug.

Het dekhaar is lang, glad en licht golvend. Onderwol is aanwezig, maar niet in hoge mate. Er zit extra bevedering bij de voorpoten, achterpoten, borst, buik en staart.

De vacht komt voor in zwart, blond en zwartblond. De eerste twee zijn voornamelijk effen kleuren. Zwartblond heeft een zwarte basiskleur, met middelblonde aftekeningen bij:

• De mondhoeken, onderzijde van de snuit en keel/borst regionen
• Twee kleine bij de wenkbrauwen
• Achterop de voorpoten
• Voorlangs de achterpoten, via het spronggewricht naar de buik
• Onder de staartaanzet

Reuen zijn groot, met zo’n 63 tot 70 centimeter aan de schoft en 30 tot 40 kilo. De teef is iets kleiner, met 58 tot 65 centimeter en 25 tot 35 kilo. De Hovawart wordt 10 tot 14 jaar oud.

Karakter

Ondanks zijn zelfverzekerde houding en aangeboren waaksheid, is de Hovawart een zachtaardig type. Hij is goedgeluimd en gaat met een kalme, positieve insteek door het leven.

Door hun drang om te beschermen en verdedigen kunnen ze fel overkomen. Toch zullen ze nooit zomaar overgaan op agressie. Deze hond heeft namelijk een evenwichtige inborst en laat zich niet snel gek maken.

Maar langs hem, kom je ook niet!

De Hovawart is namelijk geen allemansvriend, wat hem zo’n serieuze waker maakt. Met zijn ‘eigen’ mensen is hij fantastisch. Aanhankelijk en vriendelijk, zelfs met de allerkleinsten. Laat kinderen echter nooit met een hond alleen, een ongeluk zit in een klein hoekje.

Verzorging en gezondheid

Ondanks zijn lange haren heeft de vacht weinig verzorging nodig. Een wekelijkse borstelbeurt is genoeg. Controleer echter dagelijks de oren, ogen en tussen de tenen op ophopend vuil en vocht.

De Hovawart kent als ras enkele belangrijke gezondheidsproblemen.

Allereerst komt heupdysplasie voor bij dit ras. Dit is een erfelijk belaste aandoening, waarbij de onderdelen in het gewricht niet goed op elkaar aansluiten. Daardoor kan er in rap tempo slijtage plaatsvinden, wat veel pijn veroorzaakt.

Osteochondrose dissecans (OCD) is een aandoening die bij veel grote hondenrassen voorkomt. Hierbij is het kraakbeen niet normaal ontwikkeld, waardoor kleine stukjes kunnen afbreken in het gewricht. Dit zorgt voor een ontsteking en kreupelheid, wat veel pijn kan doen.

Een andere belangrijke aandoening is de Portosystemische shunt, ook wel ‘levershunt’ genoemd. Hierbij blijft tijdens de lichaamsontwikkeling een belangrijk bloedvat dicht. Dit vervoert normaliter bloed naar de lever, om afvalstoffen weg te kunnen filteren.

Blijft deze gesloten, dan vergiftigt de pup zichzelf.

Hiernaast komt Hypothyroïdie (trage schildklier) voor. Dit wordt veroorzaakt door een tekort aan schildklierhormonen. Hierbij krijgt de hond een vettige, doffe vacht en kale plekken, soms gepaard met jeuk.

Een bloedonderzoek kan dit probleem vaststellen.

Ook zien we Degeneratieve Myelopathie voorkomen bij dit ras. Dit is een erfelijke verlammingsziekte waarbij de zenuwen in het ruggenmerg afsterven. De symptomen beginnen bij wankelen en slepen met de achterhand en monden uit in de aantasting van vitale organen.

Opvoeding

Dit ras is er één van tegenstellingen. Ze zijn baasgericht, maar ook eigenzinnig. Ze zijn vriendelijk, maar ook felle wakers. En daar moet je als eigenaar stevig voor in je schoenen staan.

Het is namelijk belangrijk om je hond genoeg zelfvertrouwen mee te geven. Maar hoogmoed komt voor de val. De Hovawart is namelijk niet bang en deinst zeker niet terug om een ander, hond of mens, even op zijn plek te zetten.

Ook kunnen ze hierdoor de neiging vertonen om zich plekken en mensen toe te eigenen, en alles weg te jagen wat dit kan verstoren. Met een hond van 40 kilo achter je aan, begrijp je vast dat niet iedereen dit kan waarderen.

Toch is deze zelfstandige bink leergierig en vindt hij het erg belangrijk wat zijn baasje van hem denkt. Ze kunnen goed met zichzelf zijn, als de baas er maar is om op terug te vallen. Gebruik dit in je voordeel, dan heb je een vriend voor het leven.

En hoef je nooit meer bang te zijn in het donker!

Beweging

De Hovawart is een type dat het leven neemt zoals het komt. Voor zijn lichaam is het goed om voldoende te bewegen, wat hij dan ook de hele dag kan volhouden.

Loopt het een keertje anders, en kun je alleen even een blokje om? Dan zal hij niet gelijk tegen de muren opkruipen.

Let echter op zijn conditie, dit ras wordt gemakkelijk te zwaar. Dit brengt risico’s zoals diabetes en gewrichtsproblemen met zich mee.

Neem je Hovawart mee naar het bos, het strand, gehoorzaamheidscursus. Hij vindt het allemaal leuk. Veel van deze honden zijn dan ook gek op water.

Ook mentale bezigheid is belangrijk voor de Hovawart. Juist door afwisseling raken ze gemotiveerd, dus wees creatief!