Hollandse Herdershond

De Hollandse Herdershond is al eeuwen Neerlands trots. Onvermoeibaar, zelfstandig en met een flinke portie intelligentie hield deze alleskunner de boel feilloos in de gaten. Onze schaapskudden, het erf en zelfs alle leden van het gezin.

Toch staat dit ras bekend om zijn zachtaardigheid en sociale instelling. Ze zijn zeer trouw en vinden het erg belangrijk om samen te werken. Voelt hij zich nuttig, dan is hij tevreden.

Welke typen Hollandse Herders zijn er? En welke punten zijn belangrijk bij de opvoeding?

Lees hier alles over de stoerste Herder uit Nederland.

Achtergrond

De Hollandse Herdershond is afkomstig uit ons eigen kikkerlandje: Nederland. Eind 19e eeuw werd voor het eerst een beschrijving gegeven van deze onverschrokken hoeder en bewaker. Men noemde deze toen de ‘Inlandse Herdershond’.

Het ras kende toentertijd veel verschillende vachttypes. Tegenwoordig is dit ras in drie variëteiten ondergebracht: kortharig, langharig en ruwharig. Mogelijk stammen ze af van de algemene Europese Herder, die ook aan de wieg van de Duitse en Belgische Herderrassen staat.

De Hollandse Herder is een boerderijhond pur sang. Nog steeds zie je de natuurlijke aanleg voor het hoeden van vee sterk bij hen terug. Hierbij vervulde hij geen drijvende taak, maar zorgde ervoor dat het vee in alle rust kon grazen en niet te ver afdwaalde.

Het erf werd bloedserieus beschermd door deze stoere verschijning, met alles wat daarbij hoorde. Denk aan de dieren of gezinsleden. En zelfs de drogende was!

Ook werd de hond geregeld ingezet als lastdier. Het trekken van de hondenkar was dus ook een van zijn vaste taken.

Na het verdwijnen van de vele schaapskudden in Nederland, kwam het ras in de knel. Door hun veelzijdigheid werden de Herders echter al snel ingezet als politie-, blindengeleide- en speurhond. Hiernaast zien we ze tegenwoordig nog geregeld als drugs- en reddingshond terug.

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Hollandse Herdershond een middelgrote, middelzware hond. Ze hebben veel uithoudingsvermogen en een levendig temperament.

De kop is vlak, met een lange, rechte voorsnuit. De ogen zijn amandelvormig en donker gekleurd. De oren worden hoog en rechtopstaand gedragen.

De hals is niet te kort, zonder plooien. Deze loopt geleidelijk over in een rechte, krachtige rug en een diepe borstkas. De achterhand is licht hellend, met een rechte of licht gebogen staart. In actie wordt deze opwaarts gedragen.

Er zijn drie vachtvariëteiten: kortharig, langharig en ruwharig. De korthaar heeft kort, strak aanliggend dekhaar met wollige ondervacht. De langhaar heeft over het hele lichaam recht, grof dekhaar. De ruwhaar heeft warrig, dicht dekhaar over het hele lichaam, inclusief een wollige ondervacht.

De vachtkleur is in de basis goud (licht zandkleurig tot kastanjerood) of zilver (wit-grijs). De vachttekening is doorgaans gestroomd, waarbij donkere, dikke lijnen zich over de basiskleur aftekenen. Vaak is een zwart ‘masker’ aanwezig in het gezicht.

Reuen zijn 57 tot 62 centimeter aan de schoft en wegen gemiddeld 28 kilo. Teven zijn iets kleiner, met 55 tot 60 cm en gemiddeld 23 kilo. De Hollandse Herdershond wordt zo’n 10 tot 14 jaar oud.

Karakter

De Hollandse Herder is in alle opzichten een veelzijdige hond. Ze zijn trouw, aanhankelijk en werken graag samen met het baasje, maar aan de andere kant zijn ze waaks en oplettend.

Hiernaast zijn ze sociaal naar andere honden en dieren, maar ook zelfstandig met een hoge mate van doorzettingsvermogen. Je zult dus niet bang hoeven zijn, dat je Herder zomaar ergens gezellig gaat buurten.

Het is een actief en intelligent ras, dat zijn taak tot in de kleinste details nauwkeurig kan uitvoeren.

Ze zijn goed met andere huisdieren en kinderen, waardoor ze als zachtaardige huishond goed tot hun recht komen. Laat kinderen echter nooit met een hond alleen, een ongeluk zit in een klein hoekje.

Verzorging en gezondheid

Over het algemeen hebben de drie vachttypes maar weinig verzorging nodig. Eenmaal per week doorborstelen is voldoende, om klitten en vuil te verwijderen. Houd bij de langharige variant echter tweemaal per week aan.

In de rui moet de langharige variant geregeld geborsteld worden. Ook een goede wasbeurt kan de loszittende haren helpen om los te komen. De ruwharige Herder kan tweemaal per jaar geplukt worden, besteed dit bij gebrek aan ervaring uit aan een gespecialiseerde trimsalon.

Helaas wordt de gezondheid en het voortbestaan van het ras momenteel ernstig bedreigd. De Langhaar en Ruwhaar varianten hebben een zeer kleine populatie. Ook de Korthaar kent weinig genetische variatie, wat het gestel van de moderne honden niet ten goede komt.

Toch is het ras momenteel vrij gezond, met maar enkele bekende problemen.

Één hiervan is elleboog- en heupdysplasie. Dit is een erfelijk belaste aandoening, waarbij de onderdelen in het gewricht niet goed op elkaar aansluiten. Daardoor kan er in rap tempo slijtage plaatsvinden, wat veel pijn veroorzaakt.

Bij de ruwharige variant komt Goniodysplasie voor. Dit is een verhoogde oogboldruk, die ontstaat omdat het oogvocht niet goed weg kan lopen. Door de druk kan het netvlies beschadigen, wat tot blindheid kan leiden.

Opvoeding

Door zijn sterke drang tot samenwerking, is de Hollandse Herdershond goed op te voeden. Zijn nieuwsgierigheid en temperament moet in goede banen geleid worden. Hierbij bereik je het meeste met spelenderwijs leren en duidelijke, consequente regelgeving.

Een harde hand is hierbij volstrekt onnodig en zal zelfs in het nadeel van de opvoeder werken. De Hollandse Herder is zeer baasgericht, maar bij een hardhandige training kan hij nervositeit en zelfs angst ontwikkelen. Dit maakt de band tussen hond en baas zeer onvoorspelbaar.

Hiernaast leert de Herder snel, dus bij het goede voorbeeld heb je geen kind aan hem. Wel hebben ze voldoende afwisseling en activiteit nodig, om hun drang tot een taak volbrengen te kunnen stillen.

Beweging

Dit ras staat bekend als onvermoeibaar. Het actieve komt voort uit zijn veelzijdige takenpakket, waarbij er op de boerderij altijd wel iets te doen is. Dit bezig zijn is voor een gezonde Herder dus uitermate belangrijk.

Denk hierbij aan lange wandelingen, samen hardlopen, naast de fiets joggen of zwemmen.

Op gehoorzaamheidscursus staat hij meestal in de bovenste regionen van de scorelijst. Ook behendigheid en sporten zoals flyball zullen erg in de smaak vallen bij deze actieve geest. Speuren, schapen hoeden en ingewikkelde spelletjes zijn erg leuk voor hen, om zo hun nieuwsgierigheid en pientere instelling uit te dagen.

Dagenlang op de bank hangen is voor dit ras funest. Heerlijk de benen strekken en bezig zijn met de baas zorgt voor een evenwichtige, betrouwbare en vriendelijke kameraad.

Wees echter voorzichtig met wild spelen, scherpe bochten, mulle ondergrond en traplopen om de gewrichten te behoeden voor blessures.