Dalmatiër

De Dalmatiër kennen we allemaal van de bekende Disney-film 101 Dalmatiërs. Door deze media aandacht bestond er een hype, wat het ras geen goed gedaan heeft.

Steeds vaker stond deze hond bekend als nerveus en agressief, terwijl ze van origine bekend staan om hun vriendelijkheid en verdraagzaamheid.

Gelukkig behoort de immense populariteit tot het verleden en is het ras weer aan het herstellen. Door hun opgewekte aard is de Dalmatiërs lief voor andere huisdieren en kinderen. Een huishond op en top!

Maar voor de opvoeding moet je stevig in je schoenen staan. Via alle grappen en grollen kan deze hond behoorlijk Oost-Indisch doof zijn voor jouw commando’s.

En laat echte doofheid nu ook één van de erfelijke aandoeningen van het ras zijn. Meer weten over de Dalmatiër? Lees dan snel verder.

Achtergrond van de Dalmatiër

De Dalmatiër vindt mogelijk zijn oorsprong in Kroatië, bij de kuststreek Dalmatië. Er zijn namelijk verhalen van rondtrekkende volkeren met jachthonden, die typisch wit gekleurd met zwarte stippen waren. Over de geschiedenis van dit ras bestaat echter veel onduidelijkheid.

Er is namelijk ook een mogelijkheid dat het ras vernoemd is naar de Dalmatica. Dit is een priestergewaad vanuit de Rooms-Katholieke lithurgie.

Wat we wel weten, is dat de Engelse en Franse adel hun stempel flink op het ras gedrukt heeft. Rond de 18e eeuw werd de gespikkelde hond vooral gebruikt voor het begeleiden van koetsen en rijtuigen. Ook werd hij ingezet voor het verjagen van ongedierte in de stallen en op het erf.

Vanaf de 20e eeuw werd in de fokkerij wat meer gericht op de schoonheid en rol als huishond voor dit ras. Een tijd lang leek het goed te gaan met de Dalmatiër.

Helaas bracht de Disney-film 101 Dalmatiërs hier verandering in. In de 90’er jaren van de vorige eeuw werd het ras ongekend populair, wat voor veel misstanden en broodfok zorgde. Er kwamen steeds meer meldingen van nerveus en agressief gedrag, waardoor het – doorgaans vriendelijke en beheerste- ras een slechte naam kreeg.

Gelukkig is de hype verdwenen en is het ras aan het herstellen. Hierbij zien we wederom dat de rol van huishond hen gegoten zit. Het jachtinstinct is sterk afgenomen, maar dat maakt ze niet minder eigenwijs!

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Dalmatiër een symmetrisch belijnde hond, die bekend staat om zijn snelheid en uithoudingsvermogen. Ze zijn sterk en gespierd, maar nooit grof of plomp.

De kop is vlak en breed, met een lange, niet spitse voorsnuit. De ogen zijn middelmatig groot, rond en amber- tot donkerbruin gekleurd. De oren zijn hoog aangezet, tamelijk breed en worden hangend gedragen.

De hals is lang en gewelfd. Deze loopt over in een diepe, ruime borstkas en krachtige, rechte rug. De achterhand is licht aflopend en de staart is gemiddeld aangezet. Deze is breed bij de aanzet, wordt hangend gedragen en loopt uit in een licht opgaande punt.

De vacht is kort, hard, dicht en glad. De grondkleur hiervan is wit, met de typische kleine, zwarte vlekken. Ook is er een bruingespikkelde variant mogelijk.

Door dit opvallende vlekkenpatroon wordt het ras ook wel rijst-met-krenten hond genoemd.

Reuen worden zo’n 56 tot 61 cm aan de schoft en wegen tussen de 27 en 32 kilo. Teven worden zo’n 54 tot 59 cm hoog en wegen ca. 24 tot 29 kilo. De Dalmatiër wordt zo’n 10 tot 13 jaar oud.

Karaktereigenschappen van de Dalmatiër

De Dalmatiër heeft wat reputatieschade geleden na de heftige periode rond de 101 Dalmatiërs– film. Maar juist het tegenovergestelde van deze slechte naam is waar!

Een echte Dalmatiër staat bekend om zijn verdraagzaamheid, eerlijkheid, vriendelijke inborst en intelligentie. Ze zijn gevoelig en aanhankelijk, ook zeer gericht op de baas en het gezin. Hierdoor zijn ze, mits correct gesocialiseerd, vriendelijk naar andere huisdieren en kinderen.

Maar een slaafs doetje is deze gespikkelde boef zeker niet. De Dalmatiër zit vol grappen en grollen, waardoor je stevig in je schoenen moet staan bij de opvoeding. Ze hebben niet veel jachtneiging meer over, maar anders zul je ze geregeld aan de horizon zien verdwijnen.

Pak me dan, als je kan!

Verzorging en gezondheid

Ondanks de dreigende teloorgang van het ras in de jaren ’90, is de Dalmatiër toch weer een gezond ras aan het worden.

Echter een typisch gezondheidsprobleem bij dit ras is doofheid. Of een hond dit ontwikkelt, is genetisch bepaald. De pup wordt hiermee geboren en kan doofheid aan één of beide oren hebben.

Ook komt heupdysplasie geregeld voor. Dit is een erfelijk belaste aandoening, waarbij de onderdelen in het gewricht niet goed op elkaar aansluiten. Daardoor kan er in rap tempo slijtage plaatsvinden, wat veel pijn veroorzaakt.

Hiernaast heeft het ras verhoogde kans op blaasstenen, door de hoge zuurgraad van hun urine. Hierdoor moeten ze voldoende vocht binnenkrijgen, door te drinken of nat voer op het menu. Ook regelmatig plassen is belangrijk om vorming van deze stenen tegen te gaan.

Ook is de Dalmatiër gevoelig voor het ontwikkelen van huidproblemen. Dit kan onder andere veroorzaakt worden door een (voedsel) allergie, wat tot rode plekken, jeuk en bultjes kan leiden.

Opvoeding

Ondanks zijn vriendelijke en verdraagzame aard is de Dalmatiër tijdens zijn opvoeding een hand vol. Hij staat bekend om zijn Oost-Indisch dove buien, waarbij hij jolig in de verte verdwijnt. En het baasje maar roepen…

Dit doen ze vooral om lekker te rennen en te puberen, niet door hun eventuele jachtinstinct. Want puberen, doen ze zo tot hun 3e levensjaar. En dit kan flink wat frustratie bij het baasje opleveren.

De Dalmatiër is echter erg gevoelig, waardoor het geen ras is wat je met ijzeren regime aan moet pakken. Duidelijke regels, consequente opvoeding, geduld en beloningen brengen je veel verder. Want deze olijke spikkel is heel baasgericht, intelligent en kan ontzettend goed luisteren.

Mits hij een goede band en duidelijke opvoeding krijgt.

Naast het feit dat de Dalmatiër rustig en lief is, heeft hij wel een aandachtspunt in de omgang met andere honden. Vooral reuen kunnen zich flink laten gelden, met name op territoriaal vlak. Ze kunnen dan erg fel zijn en lopen zeker niet weg van een flink potje knokken.

Het is dus aan de eigenaar de hond goed onder appèl te hebben en dergelijke situaties altijd te voorkomen.

Dalmatiër en beweging

Zoals we al zeiden staat dit ras bekend om zijn snelheid en uithoudingsvermogen. Daarom mag je van de Dalmatiër ook echt geen couch potatoe-houding verwachten. Liever niet zelfs, want ze hebben de neiging om wat dik te worden.

Ze zijn uitermate geschikt voor lange wandelingen, fietsen en zwemmen. Afwisseling vinden ze leuk, alleen sport kun je pas met ze ondernemen wanneer je de uitdaging erin weet te houden. Deze grappenmaker trekt binnen no time zijn eigen plan, waardoor het parcours of de nette oefening weer helemaal vergeten is.

Speuren, spelletjes, behendigheid, flyball. Niets is te gek voor deze sprintende spikkel. En dit zorgt ook nog eens voor een heerlijk relaxte hond in huis.

Doe echter kalm aan met warm weer en pas op met scherpe bochten en traplopen, met het oog op de dreigende Heupdysplasie.