Alaska Malamute

De Alaska Malamute kent enorm veel liefhebbers van zijn prachtig getekende, zachte vacht.

Maar naast een zachtaardige, vriendelijke bankhanger is deze slimme overlever een echte jager!

Met deze krachtpatser als huisgenoot ben je vele uren kwijt aan wandelen, fietsen, steppen en natuurlijk: de slee of kar. Grotendeels aangelijnd, want de Malamute is zo zijn neus achterna.

Door zijn eigenzinnigheid is een complete en correcte opvoeding onmisbaar. Maar kies je onvoorwaardelijk voor dit pakketje, dan krijg je er een pluizige, liefdevolle knuffelbeer voor terug.

Zijn jullie klaar voor de Alaska Malamute? Gelukkige Honden vertelt jullie alles over dit interessante ras.

Achtergrond van de Alaska Malamute

De Alaska Malamute is een poolhond pur sang. Dit eeuwenoude ras werd gepolijst door de rauwe omstandigheden in het ruige noorden van de Amerikaanse staat Alaska. Ze ondersteunden de eskimo’s aldaar met het slepen van boten tijdens de visvangst en het jagen op kariboes.

Deze eskimovolkeren waren één met hun honden om te kunnen overleven. Daarom is dit ras niet alleen sober en sterk, maar ook vriendelijk, zachtaardig en baasgericht. De Alaska Malamute is vernoemd naar de eskimostam Mahlemuts, een vissersstam in het noordwesten van Alaska.

Echter, eind 18e eeuw bleven veel eskimo’s dichtbij huis omdat er in hun gebieden goud gevonden werd. De honden waren minder nodig en werden ingezet voor hondenraces. Het ras verslechterde, door kruisingen met snellere Europese bergrassen.

Gelukkig pakten rond 1920 liefhebbers zoals Arthur Walden en het echtpaar Eva en Milton Seeley het voortbestaan van het ras op. Zij brachten de gezonde populatie weer op peil.

Na het jaar 1950 werd deze vriendelijke, sobere werkhond ook geïntroduceerd als huishond. Echter, het trekken van de sledes en het jagen zijn ze nooit verleerd!

Uiterlijke kenmerken

Volgens de rasstandaard is de Alaska Malamute een sterke, trotse hond met een atletische bouw en groot uithoudingsvermogen. Hij is gebouwd om te trekken, niet om hoge snelheden te bereiken.

De kop is breed met middelmatig lange, maar forse voorsnuit. De ogen zijn matig groot, amandelvormig en bruin gekleurd. De wigvormige oren worden rechtop gedragen en vallen vrij klein.

Via een matig gebogen nek loopt de kop over in een diepe borst en een rechte, geleidelijk aflopende rug. De achterhand is gespierd. De staart wordt in het verlengde van de rug gedragen, maar ook vaak in een krul over de rug.

De dikke ondervacht is wollig en vettig van structuur. De dekharen zijn, dik, grof en middelmatig lang. De vachtkleur varieert van lichtgrijs tot zwart, bruin of effen wit. Gekleurde vacht heeft altijd een wit gekleurde buik, benen en “masker” in het gezicht.

Reuen zijn gemiddeld 63,5 cm aan de schoft en wegen ca. 40 kilo. Teven zijn iets kleiner, met gemiddeld 58,5 cm en 35 kilo. De Alaska Malamute wordt zo’n 12 tot 15 jaar oud.

Karaktereigenschappen van de Alaska Malamute

De Malamute is eeuwenlang geselecteerd als zachtaardige, maar functionele gebruikshond. Het trekken en jagen zit diep in zijn genen, hiernaast is hij een echte overlever.

Daarom kent deze pluizige krachtpatser twee gezichten: de niet-waakse, vriendelijke gezinshond en de eigenzinnige, sobere overlever. De overlever had zijn intelligentie en doorzettingsvermogen hard nodig en trok geregeld zijn eigen plan. Echter, als huishond in een drukke mensenmaatschappij is hier geen ruimte voor.

Daarom dient de keuze voor dit ras niet zonder serieuze overwegingen gemaakt te worden. De Malamute is slim, zelfstandig en ontzettend sterk, dus dient men veel tijd en energie in de opvoeding te steken. Dit betekent een duidelijke en consequente houding, zonder fysieke straf.

Naar kinderen en vreemden is de Alaska Malamute zachtaardig en gemiddeld tolerant. Echter dient er een complete en correcte socialisatie plaats te vinden om dit te bereiken, al is de Malamute niet snel agressief. Laat kinderen nooit met een hond alleen, een ongeluk zit in een klein hoekje!

De overlever maakt de Malamute voor niemand bang en dat laat hij zien ook. Samen een koppel vormen (reu en teef) vinden ze heerlijk, echter op straat kunnen vooral andere reuen als serieuze concurrent gezien worden. De Malamute gaat hierbij het conflict niet uit de weg.

Andere dieren worden gezien als onderdeel van de jacht. De hond kan op jonge leeftijd gesocialiseerd worden met bijvoorbeeld ‘eigen’ katten. De rest is echter niet veilig, daarom lopen Malamutes doorgaans aangelijnd.

Verzorging en gezondheid

De dikke vacht van de Malamute is prachtig, maar heeft wel onderhoud nodig. Zo’n twee keer per week dienen ze goed door geborsteld te worden en twee keer per jaar gaan ze in de rui. Dit duurt een aantal weken, er komen werkelijk zakken met onderwol en dekhaar van je hond af: wees hierop bedacht.

Deze vacht heeft de Alaska Malamute niet voor niets, hij is een echte poolhond. Deze hond past zich gemakkelijk aan, echter kan het binnenshuis wat warm voor hem zijn als de baasjes niet van truien houden. De Malamute is het liefst zoveel mogelijk bij de baas, echter een buitenverblijf (met flinke omheining!) is een fijne afwisseling voor hem.

Helaas komen er wat gezondheidsproblemen bij dit ras voor. Zoals bij meerdere grote rassen is de kans op een maagtorsie en heupdysplasie verhoogd aanwezig. Hiernaast komt ook epilepsie voor.

Chrondodysplasie (dwerggroei), Polyneuropathie (neurologische aandoening met verlammingsverschijnselen) en Hypotheoïdie (te laag schildklierhormoon) zijn zeldzaam, maar kan gevaarlijk zijn voor de gezondheid.

Hiernaast zijn huidproblemen zoals Coat Funk (progressieve haaruitval) en huidontstekingen door zink tekort bekend. Pas hiermee op: de haaruitval kan ook een symptoom van het eerder genoemde Hypotheoïdie zijn.

Ook zien we de ontwikkeling van staar (cataract) en distichiasis (haartjes op de oogrand die het oog irriteren).

Opvoeding

Zoals al eerder genoemd is de Alaska Malamute geen hond voor iedereen. Vanaf jongs af aan dienen ze intensief gesocialiseerd en consequent getraind te worden. Ze hebben een sterke jachtdrift, bewijsdrang en kunnen wat fel zijn rond hun voedsel.

Dit is de Malamute niet aan te rekenen: het is een zachtaardig, non-agressief type dat niets liever doet dan op avontuur met het baasje. Maar om te overleven, moesten ze sterk, slim en moedig zijn. In onze huidige, mensgerichte maatschappij geeft dit soms problemen, al toont de Malamute zich vaak tolerant en flexibel.

Begeleid de hond daarom intensief en positief. Besteed veel tijd aan de hond-eigenaar relatie en wees duidelijk. Ook socialisatie met kinderen, andere honden en dieren dient een groot deel van het programma in te nemen.

Loslopen is voor veel Malamutes een echte uitdaging, ze zijn hun neus achterna voordat je het door hebt. Houd ieders veiligheid op de eerste plaats en blijf hier onvermoeibaar trainingstijd aan besteden.

Probeer het nooit met agressie te winnen van deze hond. Ze aanbidden hun baas, gebruik dat in je voordeel. Echter komt hier geen slaafse gehoorzaamheid uit voort, maar door respect win je samenwerking.

Alaska Malamute en beweging

Al kan hij binnen een echte couch potato zijn, de Alaska Malamute is nog steeds een werkhond in lijf en leden. Hij dient een paar uur per dag voor de kar, slee of step, naast de fiets of gewoon naast de baas kilometers te maken.

Krijgt de Malamute te weinig beweging? Dan kunnen ze hun energie in andere dingen uiten zoals slopen, huilen en andere stressgedragingen. Dit kan enorme vormen aannemen, ze moeten dus gewoon hun ei kwijt!

Ook alleen thuis zijn kan lastig worden, wanneer de hond te weinig kan ondernemen. Blaffen doen ze eigenlijk amper, maar het huilen en joelen kan de hele buurt wakker houden.

Door zijn dichte ondervacht is het belangrijk voor oververhitting te waken. Onderneem boven de 15 graden (!) Celsius geen inspannende activiteiten en zorg voor voldoende schaduw en rust.